Arslan Gibi Kükreyen Kedi, Mahallenin Bütün Köpeklerini Başına Bela Alır


Doğada dengeyi güç sağlar. Güç oluşturur. Güç yaşatır. Onun için doğada her kim güçlüyse doğal hayatın kuralını o koyar. O da yaşatır.

Hayatta her şey birbirinin karşıtıyla var olup yaşar. Onun için hayat ölçü ve denge üzerine kurulmuştur. Bu sebepten dolayı da hayatta zerreden Kübra’ya kadar her şey var ve mevcuttur. Varlığının mevcudiyeti, hayatın dengesini oluştururken canlı tutup yaşamasını sağlar.

Doğal doğada yaşayan varlıkların hiç birisi ne boşuna yaratılmıştır. Ne de başıboş bırakılmışlardır. Herkesin kendince bir görevi, bir sorumluluğu vardır. Onun için hiç birisi bir diğerinden ne daha çok kıymetlidir. Ne de daha az değeri vardır. Hepsi bir bütünün parçaları olarak hayatın dengeli olup ölçülü yaşamasını sağlar. Kısacası hayatı oluşturur.

Bir şeyin azlığı, çokluğu ya da yokluğu hayatın ölçüsünü kaçırıp dengesini bozar. Onun için her şeyin aşırısından kaçınmak gerekir. Bunu sağlamak için de Allah insanı, melekle şeytan arası, mutedil olan orta bir sınıf olarak yaratıp var etmiştir.

İnsan olarak yaşayıp var olmayı başarmanın tek yolu aklın doğru kullanılmasıyla sağlanır. Yoksa insan olarak yaratılmış olmak, gerçek anlamda insan olmak demek değildir. İnsanı, insan yapan akıl edip öğrenip düşünmesidir. Öğrenip bilmesidir. Bilip idrak etmesidir. İdrak edip yüreğiyle inanmasıdır. İnancına uygun yaşantısına gösterdiği itinam ve özendir. Hayata ve insana bakış açısı, farkındalığı, duyarlılığıdır. Onurlu olup, onurlu yaşamasıdır. Yoksa insanın diğer canlı varlıklardan hiç bir ayrıcalığı, hiçbir farkı olmaz.

Demek ki, insanı diğer varlıklardan ayırıp, onlardan onu üstün yapıp güçlü kılan, insana verilmiş olan önce akıl, sonra yürektir. Çünkü akıl öğrenir. Yürek inandığı değerleri akıldan alıp vicdanda değerlendirerek kayda geçirip tatbik eder. Çünkü akılsız yürek, yüreksiz akıl bir hiçtir. Her ikisi birbirini tamamlar. Tıpkı gece ile gündüzün bir günü oluşturması gibi. Yoksa her ikisi de tek başına yarım kalır. Bir bütünü ifade etmezler.

Ama her ikisini uyum içinde bir araya getirebilen güç kazanır. Onun için yüreksiz akıl da akılsız yürekte pek bir işe yaramaz. Ama akıl gücü kalp gücüyle birleşirse güç ’güç’ olur, güçte başarı. Yoksa hiçbir şey olmaz. Çünkü insanı güç sahibi yapan akıl, bilgi, idrak ve inançtır. Bunlar yoksa insan güçlü olamaz. Gücü oluşturan cüsse değil, akıl ile yürektir. Akıl bilgiye ulaşıp yürekte oluşan inançla birleşirse güç ’güç’ olur. O da başarı olur.

Hiç kimse şunu unutmasın ki, herkesin yaratılışı gereği bir akıl, bir beden gücü vardır. İnsan hak ve hukukunu bilmeli. Gücünün yetmediği işleri yapmaya kalkışmamalı. Her varlığın değeri kendine duyulan ihtiyaç üzerine ortaya çıkar. Onun için aşırılıklardan kaçınıp ölçü içerisinde dengeli yaşamalıyız. Aksi takdirde ölçüyü kaçırıp dengeyi bozarız.

Dengeyi bozmamak için her varlığa hak ettiği değeri verip sevmeliyiz. Ya da saygı duymalıyız. Aslana eşek değeri verip onu gerçekten eşek gibi seversek, üzerine semer vurmak kolay olur. Çünkü aslan aslanlığını unutup eşek olur. Ya da eşeği aslan yerine koyup eşeği aslan gibi seversek bu seferde eşek, eşekliğini unutur. Şımarıp aslan kesilir.

Onun için insanların hepsini sevelim, onları sayalım ama hiç birisine değerinden fazla değer vermeyelim.

İnsanı aşağılayıp küçültürsen kapris yapar, düşmanlık eder. Şımartıp aşırı değer verirsen bu seferde o seni küçültüp aşağılar. Varlığına göz diker.

Onun için insan mütevazı olup, olduğu gibi yaşamalı. Yoksa kendinden güçlü olanların dikkatini üzerine çeker. Kendine karşı, karşı taraftan tehdit oluşturur. Oluşan tehdidi ortadan kaldırmak isteyen herkesi kendine düşman eder.

En sonunda da varlığını kazanıp kaybetmeyle karşı karşıya kalır. İnsan için asıl marifet akıllı olmakta değil, olan aklın iyi değerlendirilip doğru kullanılmasındadır. Yoksa akıl insanı eğitilmemiş toy bir at gibi götürür bir çukura atar. Cesaret; niyetin değil, eylemin eseridir. Eylemin kaynağı da kalptir. İnsan kendini nasıl tanıyıp nasıl görüyorsa, insan o dur.
Onun için yüreğini büyültüp aslan olan, aslan gibi kükrer. Yok, yüreğini büyültüp yeterli güç elde edememişsen, o zaman da haddini bil. Hem kedi olup hem de aslanların yanında aslan gibi kükreyip de mahallenin köpeklerini başına bela etme.

Bir insan için en büyük güç, akıldır. Ancak yüreksiz akıl, bir hiçtir. Onun için insanı, insan yapan akılsa, büyütüp onu güçlü kılan da yüreğidir.

Cahit Karaç