Sabır taşımı zorlayan ama kimi insan için derdin zerresi etmeyen anlamsızlığı yaşıyorum. Uyku düzenimi altüst eden bir maratonun içerisinde pazartesi sendromlarını bolca yaşadığım şu dönemde sabah sabah bir sigara ve bir kahve ile kendimi avutuyorum. Dünyanın dört bir yanında aynı sıkıntı hissediliyor gibi bir ağırlık çöken geceleri sabaha bağlayan güneşle birlikte ağırlık yerini bir damla hüzüne bırakıyor.Ben hayata karşı sıkı bir eleştirmenim.Kaleminden korkulasıca adam.. Pabuç kadar dilimle sevdiğime söyleyemediğim bir çift tatlı sözün pişmanlığı yaşıyorum.. Nefret ettiğin bir insanı görürsün kalbinde bir etkileşim hissedersin.. Sevdiğin birine kavuşursan kalbinde bir etkileşim hissedersin.. Söyle bana kalp sen nasıl bir şeysin.. Beynimin kaldıramadığı yükü sen nasıl kaldırırsın derken aklıma şu geliyor "ne zamana kadar kaldırır?" Mevzuya ara verelim der elbet benim gibi. Bu kadar anlamsızlığın içinde ufak bir anlam arıyorum bulduğum yine anlamsızlığın anlamı oluyor. Var mı daha iyi bir fikri olan? Sanırım yok..