YOK!!!! SAYMAYI EN SONUN DA SENDEN ÖĞRENDİM!!!!…
ACILARA DUVAR GİBİ DURMAYI,
KENDİME DÖNMEYİ, SARILMAYI,
VE PARCALANMIŞ YÜREĞİMİ SU SERPMEYİ…
BUZ GİBİ DONDURMAYI…
AŞK I KOLAYCA HİÇ UĞRUNA HARCAMAYI,
YALANLARLA, İSLİ BİR DUVAK GİBİ SÜSLEMEYİ,
İKİYÜZLÜLÜKLE, HİÇ YAŞANMAMIŞ SAYAN HER ŞEYİ
YOLU, YOKUŞA SÜRÜP SİLMEYİ,
EN SONUNDA, HÜZNÜN SOLUKLUĞUNA YASLANMAYI
SEVMEYİ BİLMEDİĞİN DE, ÖĞRENDİĞİM DE ANLADIM…
HER ŞEY BİR KOSKOCAMAN YALANMIŞ BENİM İNANDIĞIM…
İNANDIĞIM, YAŞAMAKTAN PİŞMANLIK DUYMADIĞIM…
BANA KALAN,TEK ŞEY SENİ SEVMEKTİ….
SEVDİM, BENDE EDEBİYETE...



Kaç kez aynı yerde saydın, ömrümüzse kayıyor inadına sense bir adım atmamışsın benden yana, ne kadar acı! …



Tek başıma bıraktın, denizin orta yerinde bilinmezlikler içinde.’’ Beklediğin umutlara, yelken açtığın işte benim’’ diyebilmeni bekledim.Bilemedim hangi vaziyette sana yürümeli bu ruhum?Binlerce, canların için de daha nasıl yüzüme yığılan acı tebessümleri yıkacağım,manasız şu yalan dünyada.Onca döktüğüm yaşlarımın pınarları, çöldeki topraklar gibi yarık suya hasret şimdi.Kaç vakit geçti saymıyorum, bembeyaz un öğüten değirmen, dişlerinin arasında buğday taneleri nasıl eziliyorsa ruhum da param parça.Unun bereketi var, fakat benimse toprağım can çekişiyor yaşayan bir ölü misali bir tek fidenin içinde tutunmak için baharlara.Safran sarısı, yapraklara dönen gönlüm savruluyor, gökyüzünün simsiyah bulutları arasına. Sıtmaya tutulmuş damarlarım mosmor. Vakitsiz açan, güllerin yaprakları lime lime boynunu bükmüş, büzülmüş dallarının arasına…


Rüzgar, esti esti yüreğinin içine…
Kasırga olup kuruttu boğazını
Dolandı derinliklerinde döndü
Çıktı diline lav gibi sözler döküldü
Dudaklarına…
Eritti, yaktı ulaştı menzile
Vurdu tam on ikiden….
Hasretin ızdırabını
Sevmenin en büyük şiddetini
Kaderin oyununu
Yalnız gecelerin isyanını
Durduramadın içinde
Dile geldi haykırışların
Öfkenin, zehirli seline kapılıp
Gürül gürül akıp sürükledi
Önüne katıp dağı taşı…
Ah! Yarim..
Belki haklısın, özlem birikti yüreğinde,
Belki de, taşıyamadın ezildin sevdanın altında,
Ağır geldi omzuna yük oldu,
Belki de yollar ıradı gözlerinde.
Suskunum…
Sislendi, içim dışım
İncindi, ruhum, dondu kanım.
Bakamam utanırım yüzüne
Bakamam taş oldu yüreğim …


Ne dedim de arkana döndün bana?. Çok fazla sevgim mi seni korkutan?.Tülbent kuruyuncaya kadar küs durun derdi büyüklerimiz. Hepten mi yüzünü döndün?. Darılsam bile uzun sürmez bilirsin, lakin senin gelmen öyle uzun ki dayanacak hal bırakmadı ki bende. Yolların, yemyeşil ağaçların arasında iken o yollar çoraklaşmaya başladı göremez oldu gözlerim. Sana, canımın içinden can verdim hiç hesapsız beklentisiz. Sitemler uzandı, kaldırım taşlarının üzerine. Onlar bile nemlendiler halime.



Kımıl, kımıl içi kaynıyordu denizin alamadım kendimi daldı bakışlarım kilitlendi yine. Kaç zaman öylece oturup seyrettim hatırlamıyorum. Kulağıma gelen melodinin sesiyle kendime geldim. Birbirini takip eden pırıl pırıl yıldızların arasında gökyüzüne yayılan, sevgi, hasret, özlem kokan büyülü şarkılar. Kalbimden, sımsıcak sevmenin şükrü döküldü dudaklarıma.Her şeye rağmen sevmeyi biliyordum, ifade edebiliyordum, sen anlamasan da,duvarlar yığsan da. Sevdiğini, ondan daha çok düşünmek, kıyamamak, hep adına mutluluk dilemek her baktığın dokunduğun yerde onu bulmak görmek yanlış mıydı?.



Sen, yanımda olduğunda hiç semtime, fırtına, sel uğramaz. Gündüzüme güneş, geceme ay yıldızlar eksik olmaz, gözlerimde. Hep bahardım.


Yüreğimin taze baharısın sen!...

Gökyüzü gri bulutlarla örülü,
Rüzgar, hafiften, okşuyor saçlarımı
Dikilmiş gözlerim, masmavi durgun denize,
Yüreğimde ise beni boğan hasretin sancısı…

Bir martı süzülüyor gökte bir başına,
Var gücüyle kanat vuruyor özgürlüğe
Sanki piyanonun tuşlarına tutkulu
Yarıyor gökyüzünü boydan boya…

Başımın üstüne yığılmış özleminin sancısı
Derinden derine, eritiyor, günden güne
Kıpkırmızı dökülüyor derim
Aşk’ının çaresizliği altında…

Canımın taze baharı;

Sesini duyamayınca
Bir haber alamayınca
Umutlarım tükenince
Yetim kalıyor sol yanım…

Gönlümün taze baharısın sen…




Ben başaramadım, yüreğimden sen istedin diye söküp atmayı. Yok saymayı. Sevgi benim adım, adımım. Yalansız, dolansız, oyunsuz taptaze büyüttüm ben sevgimi. Gözyaşlarımla suladım, gecem de gündüzüm de ılık ılık aktı damarlarımda. Ta ki sen;


İçim üşüyor…
Acı çekiyor yüreğimde aşk…
Düğümlendi, yaslı damarlarım,
titriyor tenim…
Humması tuttu, uykularımı men eden.
İçimde, kangren yarası kanıyor
Tortusu birikmiş, nefes alamıyorum,
İçim eziliyor,
Gelmeyeceğini, duyduğumdan beri…
05.46.



Hüzün bulutlarını sarınca etrafıma, lugatında ki zehirli sözlerinle, hiç düşündün mü azab içinde yaşattığın kalbin acısını sen de derinden duyabileceğini, hesaba kattın mı yüzünün güleceğini?. Gönlün şense yine de sevinirim. Bilirim acının dayanılmaz yakısını istemem hiç kimse çekmesin.

Hüzün yapıştı yüreğime
İstese de kopmuyor
Her gecen gün daha da sıvanıyor
Sevmekse kaçıyor avuçlarımdan
Islanıyor gözpınarlarım donuyor.
Dudaklarıma acı, gülümseme yapıştı
Artık;
Akıtmıyor, damarlarımı
Hüzün..


Nerede?. Beklediğim, mis kokulu, içinde sevda kokusunu yayan dünya ya duyuran satırlar. Tıp kı ben gibi yetim kaldı buralarda.
Uzaklaştıkça uzaklaşıyor…



Yağmur yağıyor, sesini dinliyorum seninle
Karanlık her yer göz gözü görmüyor
Yalnızım, hiç değil yüreğimde sevgin,
Gözlerimde aşkın ışığı var
Ben seni daha da çok seviyorum
Kalbimden taşıra, taşıra sevdiğim…


En çok seninle olduğum dakikaları seviyorum, mutlu, huzur duyuyorum. Hiç yılmadan, usanmadan sar yüreğine.


Sevdiğim;


Yüreğim, haykırıyor her dilde,
Seni sevmenin hazzıyla…
Sabah, akşam, kulağına fısıldadığım
Sevda sözcükleriyle.


Ben seni, sen beni sevdiğin zaman,
Yüreğim, kabuğuna sığmayan
Binlerce ışıl ışıl kıvılcımlarla doluyor...



Yokluğunda, kara bulutlar çöker gözbebeğime …