Sessizliğin içinde çığlıklar, çığlıkların içinde söylenmemiş sözler saklı... Saklısında yolunu kaybetmiş düşünceler, düşüncelerde kaybolmuşluğun ağırlığı saklı... Zamanın ipleri kırık, kırıklar içinde bir resim... Resmin renkleri çalınmış, çalınmış fırçası... Mesela, şimdi alsa eline bir tual, hazana kesen tüm mevsimlerini bahara boşasa çocuk... Yine koşsa yeşillerin içinde, çamura bulansa elleri, dizleri kanasa, yine koşsa çocuk... Uçurtması tellere, umutları yarınlara asılı kalmasa... Mavi gökyüzünü, yıldızları seyre dalsa penceresinden... Ceplerinde taşıdığı umudun kırıntılarını savursa penceresinden, yağmur yağsa, filizlense dünyası... Düşse ve yine kalksa ve sessizliğin içinde çığlık çığlığa bir hayat başlasa toprağın uyanışı gibi... Ve, ve bütün çocuklar çocuk kalsa... Ve, ve içimizdeki çocukları öldürmesek...

(ve herkes içindeki çocuğu gösterse ve bitse bu maskeli balo)
Birgül Yeğin