1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1568
Okunma
Kendi yaraları, kendi yoklukları yüzünden, sağlıklı ve donanımlı kimliklere mesafeli yaklaşır çoğu zaman kişi. Sırf bu yüzden ne aşklar yaşanmadan bitmiş, ne dostluklar kaybedilmiş, ne yaşamlar heba edilmiştir. Oysa ölüm ensemizdeyken sevgi gözümüzün önündedir. Saygı, sevgi, hoşgörü bir güleryüze hizmet edecekken, kişi kendi küskünlüğünün kölesi olur.
Cevap Yaz