Canımın içi;
Bugün yine çalışıyorum. Sıcak bir gün. Karşımda deniz var. Bekliyorum öylesine. Kendi kendime "Şimdi canımın bir tanesi burada olsa onu kollarımın arasına alsam beraber bakardık " diyorum. Zor be gülüm. Burada yalnız başına bir sevgi büyütmeye çalışmak gerçekten zormuş. Sana telefon etmek istiyorum ama onu bile yapamıyorum. Yoğun çalışıyorsun biliyorum.
Senden uzakta olmak. Sanki verilmiş ceza gibi geliyor. Bir sevgiyi bulmuşken kaybetmek gibi sanki.Dakikalar boş,saatler boş,günler,haftalar boş........ hep boş canım. Artık ne yapacağımı bilemiyorum.
Bana yalnızsın diyorsun. "Yemene içmene dikkat et" diyorsun. Etmeye çalışıyorum canım. Ama bazen ne fayda ki. Zor yalnızlık çok zor gerçekten. Allah kimseyi yalnız etmesin.
İnan artık beynime de sınır koymak istemiyorum. Hem de hiç bir konuda. Ah şu monotonluk. Her gün aynı iş,aynı ev. İnsan uzaklaşmak istiyor.
Şimdi kim bilir ne yapıyorsundur. Yine oradan oraya fıldır fıldır dönüyorsundur. Acaba bu yoğunlukta beni ne kadar düşünüyorsun. İnan çok merak ediyorum. Belki de sevmek böyle bir şeydir.
Ama şu mesafeler canım. Ah şu mesafeler yok mu? Bana çok koyuyor. Hem de ürkütüyor.
Hem de fazlasıyla ürkütüyor..........