Caddelerimiz, sokaklarımız sakatlarla dolu.Eli kolu alçılılar veya alçıyı atmış,eli kolu olmayanlar!Koltuk değneği ile zar zor yürümeye çalışanlar,topallayanlar,tek ya da iki gözü görmeyenler,ekseriyeti genç sakatlar.Sanki bir yerlerde savaş oluyor da bizler cephe gerisinde yaşıyoruz.Hastanelerimize her gün,siren sesleri ile giren cankurtaran araçları,cepheden gazileri taşıyan dizi,
Dizi askeri ambulanslar gibi.
Dünyanın birçok ülkesini gezip görmüş biri olarak diyebilirim ki,sakatı bu kadar çok ülke görmedim.olduğunu da düşünemiyorum.Ama bunun sebebini biliyorum.Hep biliyoruz.Tek sebep,”bir şey olmaz abi”dir.Teknik arızalar nedeniyle meydana gelen sakatlıkları”bir şey olmaz abi”sakatları yanına koyarsanız,
Devede kulak gibi kalır.
Akraba evliliklerinden dünyaya gelen sakatları görür”boş ver bize mi rastlayacak bir şey olmaz”deriz;aynı hataya devam ederiz.Araçta şoföre müdahale etse biri,şoför hemen :”Ben bunca zamandır bu işi yapıyorum,canını serin tut bir şey olmaz abi”yi yapıştırır.Çok gitmededen bir şey olmazın ceremesi,üç ölü beş yaralı!Mühendisin,”sıva iskelesini biraz daha sağlamlaştırın”talimatına, “bir şey olmaz diyenlerin çoğu;elden
Koldan yoksun açar ya da hiç açamaz gözünü.
Alet kullananlar,iş makinesi operatörleri,bisiklet,at arabası sürücüleri,kımızı ışıkta geçen yayalar,kırmızı ışıkta durmayan araç sürücüleri;en ufak bir ikazda,bir”bir şey olmaz”ı
şamar gibi suratınıza patlatırlar!Nasıl bir şey olmaz?Olur.Hem de
çok acı olur.
Tedbir almaktaki ihmalini,”Bir şey olmaz”la kılıflayanlar,ya kendilerini,ya da başkalarını sakat ya da ölülere katmakta yarışan trafik canavarlarıdır!Bizler bir şey olmaz lafını
Kafamızdan ve dilimizden atmadıkça,ne şehit oluruz ne de gazi.
Fakat ölürüz veya elden,ayaktan,gözden,kulaktan oluruz.Böylece cemiyet içinde”bir şey olmaz”a kurban olmuş;yardıma muhtaç insanlar olarak yaşarız.

Devletin sakatlar için çıkardığı kanunların işlemeyişi yanına bir de iş verenin”Allah versin”zihniyeti eklenince, bu kurbanlara hayatı yaşanmaz yapar!Bu sakatlar ordusu boş vericiliğin ve kolaycılığı seçmemizin gerçek bir göstergesidir.
Yaşanmış acı olayları tekrar,tekrar yaşamak için adeta özel eğitilmiş
Toplum gibiyiz!Sanki görülmeyen bir kuvvet,günden güne artan atıl iş gücümüzü budıyor .Kaderciliğe yatkınlığımız hepimizin bildiği
bir huyumuzdur.Bunun yanına,kurnazlığımızı ve açıkgözlülüğümüzü de eklersek,günden güne”bir şey olmaz”ın
Pabucunu dama atmamız oldukça güç olacak.

Süleyman Üstün

Not:24-Haziran-1992 tarihinde şehrimizde çok okunan
Mahalli gazetesi İSTİKBAL’de çıkan yazım