Sevgili günlüğüm merhaba,

Bugün olanlardan bahis ile söze başlamadan önce halini hatırını sorayım dedim. Nasılsın bakalım? Sana yüklediğim onca cümlenin vebali sırtına ağır bir yük mü veya onlarca gözün ilgisini sana yöneltmemin müsebbibi olarak bana kızgın mısın? Sussam, bomboş sayfalarının olmasından, meyvesiz ağaç, evlatsız baba gibi olmandan korkarım. Sayfalarının yalnızlığı bana beddua eder diye korkarım. Seni kendi satırların arasında lâl bırakmaktan korkarım.

Sevgili günlüğüm, ellerim sana yazmaya muhtaçtır, gözlerim vakti gelince seni okumaya müpteladır. Duygularım seninle bir şeyleri paylaştıkça ağlamaya fetvadır. Sana yazdıkça büyüyorum, sana yazdıkça kendimin bendini yıkıyor tekrar sana dönüyorum.

Gönül bahçemin zarif bakışlı güzeli günlüğüm,

Bugün şu ayaklarım kendi yorgunluklarıyla bu cüssenin en üst kısmındaki kafaya itiraz etti. Biliyorum beklettim onları ayakta, yoruldular. Bu cüsseyi hesapsızca hamal gibi onlara yükledim. Yorulmalarının gayet manidar olduğunu eve gelip yatağa boylu boyunca uzandığımda anladım. Ne çok çektirmişim ki ayaklarım, yorgunluklarını irademe ipotek koydukları uyku ile avladılar. Uykuma rüya hapı atmayı da ihmal etmeyen ayaklarım bükülmenin verdiği değişiklikle dinlenme yoluna gittiler.

Uyandığımda koyu sohbete tutulmuş iki komşunun dedikodusuna tanık oldum. Burada evler yakın olunca ister istemez örneklerle karşılaşıyorsun. Kim bilir belki de uykumun hizasını bozan da bu dedikodularının çirkefliğiydi. Pencerem açık, tül perdem çekiliydi lakin yaptıkları dedikodunun birilerinin kulağına gideceğinden hiç mi hiç imtina etmemişler ki ses tonlarını rahatlıkla duyabiliyordum. sözün bu iki bayanca itibar kazanan mahiyetine bakar mısınız:?

pek meraklı bayan:
-gıı duydun mu bizim Gülay’ın gızı nişanı atmış?

meraklının merakından nemalanan bayan:
-heee ben de işittiydim, aca oğlan mı atmış?

pek meraklı bayan:
-gızın anası oğlanın ailesiyle tartışmış, işin olmayacağını anlayınca önden tez davranmış, nişanı gız attı desinler diye böyle yapmış ...yaaa

meraklının merakından nemalanan bayan:
-hee ama oğlan tarafı da gız hastayımış diye nişanı atmış, gızın ailesi gızın hastalığını aileden saklamış, fatmanın gelini dediydi ba aaa.

pek meraklı bayan:
-vah vah şeyin seherin gızı da gocasını bırakmış gelmiş, bir haftadır annesiyle galır. Bilmem duydun ortanca gızı bidaha evlenmişti. uuu hiç utanmazlar mı? Yok yok biz yapmazuk böyle şeyleri, hiç utanma yok.

meraklının merakından nemalanan bayan:
-benim de gızım var bana diyor ki"anne görücü usulüyle evlenmem".(Gülerek) Gızımı çok isteyenler geldi ama ailesi gözümü dutmadı.
pek meraklı bayan:
-(Biraz kısık sesle) aca sevdiği var mı?

meraklının merakından nemalanan bayan:
-Bilmem ki bişey söylemez bana. bi mühendisle fört derler föhört mü derler ondan yapıyorlar. Biribirilerini seviyorlarmış.

pek meraklı bayan:
-(gülen ve biraz da kıskanan bir ses tonuyla)ee hadi gözün aydın. (Hiç de altta kalmayan tavrıyla ve övünerek)Benim uşağı gördün mü ablası geçen de dayısı yakalamış sahilde iki gızla golgola
meraklının merakından nemalanan bayan:
-afferim ona
????.

Bu sohbet böyle uzayıp gidiyordu. Devamını dinlemeye tahammül edecek kadar onların seviyesine inemezdim. Başkalarının aileleri hakkında kulak hırsızlığı, göz aymazlığı yapan bu bayanlar hüküm giydiriyor, kendilerine vazife çıkarıyorlardı adeta. Başkalarının özel yaşantısına film çekip, pozları hemen yanı başındaki komşusuyla gülerek, kahkaha atarak izleyen bu bayanlar kendi aileleri içinde dönen entrikaların övgüyle bahsedilecek yönlerini bulmada hiç de zorlanmıyorlardı.

Başkalarına hayâ satanlar, kendi hayâsızlıklarını ihya edebilmeyi maharetle sunabilmektedirler. Nişanı atan ailelerin acısını, yaşadıklarını gözleriyle görüp, kulaklarıyla işitmeden servis yapan tamtamcı gazete sahibi gibiydi bu bayanlar. Ateşin düştüğü yeri yaktığından bi-haber, kendi közlerini üfürdüklerinin dahi farkında olmayanlar güruhu, çok acınası haldedir oysa.

Kendi evlatlarımızı övme payesinde, tüm günahlar mubaha dönüşüyor.

Sevgili günlüğüm söyle bakalım başkaları hakkında hüküm düşüren bu bayanlar için bizim edebiyatımızda bir söz var mıdır? Susalım mı? Peki.
Seninle varım, gecem gündüzüm arım günlüğüm.