Çok sinirli olduğunda insan, bağırır küfreder değil mi?
Ben yazarım, yazar, öyle küfrederim dünyaya aslında. Bu küfürler döner dolaşır bulur beni, ne kadar çok küfrettiysem o kadar çabuk buluverir beni, en çok üstüne düştüğüm küfür; ’ tanrı herkese gönlüne göre versin ’ dir.
Zamanında çok sevdim, çok kişiyi sevdim, çok büyük acılar çektim, keşke anlatabilseydim herbirini..
Zaman o kadar kısa ki o ’ küfür ’ leri dahi edemez oldum.
Ağaçları cidden çok severim, seni de çok sevdim..
Yaşamak o kadar güzel ki, bunların hepsini düşünmek aslında bir zaruriyet niteliğini kazanmış..
Oysa her şey yalanmış..
Ki ben seni her şey sanmıştım...
Ansızın duyduğumuz bir heyecan bizi nereye kadar götütür ki bunu bilemeyiz, bu heyecanın ’ ansızın ’ olduğunu ise ne yazık ki zaman gösteriyor bize. Bilirsiniz değer insanı var eden en büyük en şerefli olgudur. Bu değerin yitimi o kişiye tamamıyla kaybettirir. Kaybetmeme şartı ise samimiyet ve sevgisel özveridir.
Teori..ler..
Bazen bizi düşündürür, bazen düşürür. Ben düşündüğüm için değil hala var olduğum için teori istiyorum hayatımın her saniyesinde. Sevmek öyle güçlü bir duygu ki, bunu edebiyat olsun diye söylemiyorum; iki kalbi birbirine perçinle bağlayan son derece kudretli bir bağdır. İşte burda düşünmek lazımdır, nereye gidiyor sevgi? Zor durumda yalnız bırakmamak mı? Güven mi? Ben bilmiyorum artık ne olduğunu..
Evet seni sevdim..
Fedakarlık mı buna da evet, akla ne gelirse kendimden ödün verdim.
Demek ki yanlış anlıyoruz fedakarlığı, fedakarlık; kendinden ödün vermek değil, kendinden ödün vermeden olayları pekiştirmek, doğru yolu bulmak, gönlünü almaktır..
İşte severken burda yanlış yapıyoruz..
Sevmenin ne demek olduğunu bilmiyoruz; yolculuk yapmayı tarif ederken yada durumu değerlendirirken, yolculuğu seviyorum diyoruz, aynı zamanda sevgilimizi de seviyorum diyoruz..
Yok ya bunlar abartı, suç kişilikte değil, insanda da değil, ilişkide de değil, Türkçe de ! Baksanıza bütün olayları aynı kelimeye bağlıyoruz öyle değil mi ?
Evet senden hoşlandım..
Güzeldi her şey, hayallerim vardı, yeşerecek.. Zaman olgusu yoktu bende, takmıyordum çünkü hiçbir şeyi çünkü sen vardın, sen, sen !
Bazen diyorum acaba insan bir kere mi sever hayatında, evet bir kere sever, bu ağaç olabilir, taş olabilir ama sen değilsin emin olabilirsin..
Evet senden nefret ediyorum..