Biz hapislerde yatmadık nazım gibi;
Zihni gibi acı çekmedik nemli demir parmaklı odalarda.
Sigarasızlıktan inlemedik bugüne dek!
Ve talim etmedik ekşi bulgur pilavına üç öğün.
Yarım paket sigara açtırmadı umut çiçeklerimizi
Yazamadık gönülden geçesi siyaseti
Güneşi özlemedik;hasret kalmadık temiz havaya
Yaşadık hayatı boşvererek ve zor günlerde alıştık ağlamaya
Bir hasret kaldığımız , özlediğimiz vardı hayattaa
Görünmez parmaklıkların içinde bıraktık
Sevdayı özgürlüğe ne kolay sattık!
Naylon bebeklerimiz vardı oynamaya kıyamadığımız
Bir plastik topumuz vardı Patlar diye oynamadığımız
Onlar eskimeden genç kız oluverdik
Evlendik gözü kapalı
Sevdik sandık ne çare;
Kaldık yıllarca gönlü yaralı
Geçsede günümüz zaman zaman güler yüzümüz
Tatlıdır muhabbetimiz tatlı sözümüz
İdealler var şimdi hayata bağlayan
O aşk denen saflığı koyup mezara ölenin ardından ağlayan
Güçlüyüm ama duygu anlamında değil
Hani bir şair vardır hapsi görmüş işkenceyi tatmış
Sevgiliyi koyup yüreğinin bir köşesine
İdealleri uğruna özgürlüğünü satmış
Yine de sevgi dökülür mısralarından