Hayat bizi de ikiyüzlü etti. Biz de ikiyüzlü olduk... Ağlamak istediğimizde güldük, bağırmak istediğimizde sustuk. Bize en büyük ihaneti kendimiz ederken suçu hep başkalarında aradık. Biz hiç suçlu olmadık.. Haksızlık hep bize oldu... Kalbimizi dinlemek gerektiğinde ona susmayı ve taş olmayı emrettik. Susması gereken yerlerde ve zamanlarda ise avaz avaz bağırmasına izn verdik. Nefsimize düşkün olup hep aynı hataları tekrarladık. Hiç bir zaman yapmam dediğimiz şeyleri içimizden "hani senin hayat kuralların, nerde o yüce ruhun, ince kalbin?" diye haykıran gururumuza rağmen teker teker yaptık ve sonra da kendimize teselli eder gibi "yaptığım hiç bir şey için üzgün ve ya pişman değilim" dedik. Kendi kendimize yalnız kaldığımızda bile hatalarımızı, günahlarımızı itiraf edecek cesarette bulunamadık.. "Yeter, yıpratıyorsun beni, bitiyorum" diye feryat eden gururumuza kulak vermek yerine onu susturduk ve ayaklar altına serdik, susmaya, ezilmeğe ve eyilmeğe alıştırdık. Sonra da bir gün bu hali işimize gelmediğinde aynen Demet Akalin gibi "kalk gururum bugün burdan gidelim ne olur yenilmeyelim hadi dik dur toparlan.." diye isyan ettik.. Ama kanadı kırık kuş bir daha uçar mı? İşte böyle kendimiz kendimizi her gün biraz daha küçümsedik, küçülttük ve küçüldük... Hiçlere karıştırdık. Neden benim sevdiklerim beni önemsemiyor, değer vermiyor diye bir de sitem ettik üstüne.. Bize soran lazım, sen kendini önemsedin mi peki? Sen kendine ne kadar değer verdin? Başına gelenlere bir de kenardan bir başkasının gözleriyle bak ve söyle, senin bu kadar değersiz hissetmende kimin rolü daha çok, başkalarının mı, senin mi? Ve lütfen artık kendine karşı ikiyüzlü olmayı bırak, suçu başkalarında aramaktan vazgeç artık. Bunu yapıpta kendini daha fazla yıpratma! Artık kendi hatalarını, günahlarını, başına gelenlerin sebeplerini gör ve onları bir daha tekrarlamamaya çalış ve her kes gibi yaşamaya bak! Ve ne kadar acı, üzüntülü olursa olsun, başına gelen hiçbir şeyi unutma, her sahtekar sevgiliden, vefasız dostdan mutlaka bir şey hatıra olarak gözlerin önünde tut. Hayatta iyilikle beraber kötülüğün de olduğunu unutmamak için. Ve unutma, kötülük olmasaydı, iyilik de olmazdı. İyilere değer verilmesini işte kötüler varlıkları ile sağlıyor. Boşuna demiyorlar, yıldızların tam görünmesi için gökyüzünün tam kararması lazım..