Gizi çözülemeyen bir sözcüktür sevda.. Yaşamayanlar bilemez onu. Biz de sevdalar yaşadık. Hem de ne sevdalar..Sevdalarda yaşayan belki de biz değildik...Belki de sevdalardı bizde yaşayan.

Biz sevdaların kaçak yaşandığı yıllarda yaşadık. Rüzgarların, boranların sevdaları savurduğu, sevdaları unutulmuşluklara attığı yıllarda.

O yıllar ki yerin göğün birbirine karıştığı. Parkların hep hazan yaşadığı yıllar. Sevdaların yasak, ölümlerin serbest olduğu zamanlar. Fidanların serpilip gelişemeden biçildiği yıllar. Ve körpe dalların tomurcuğa durduğunda kırılıp atıldığı yıllar...

Yasaktı hülyalara dalmak, hayaller kurmak yasak.Yıllar zor, günler buruktu. Hep hüzzam, hep hazandı plaklarda çalan.

Süt beyaz sevdalarımız her şafak vakti yeniden kana bulanıyordu. Hep bizim içindi kara sevdalar. Ayağı takılıp düşen sevdalarımızı tutup elinden kaldırdıkça sevdamıza kurşunlar yağıyordu. Biz kurşunların yağmur gibi yağdığı yıllarda yaşadık.

Gül gibi sevdalara özlem duyarken hep acıları yaşadık. Biz ayrılığa, hasrete çarptırılmış mahkumlardık. Biz sevdanın mahkum olduğu yıllarda yaşadık. Biz sevdaların kar boran olduğu yıllarda yaşadık. Şimşeklere, fırtınalara aldırmayıp sevdamızı yaşayanlardık.

Ne köye sığdık ne kente. Yere de sığmadık göğe de...Dağlardan ovalara seslendik biz. Dağlardan ovalardan sevdalara. Sesimize dayanamadı sarı çiğdem, mor menekşe ağladı.

Biz ki doğanın yasa büründüğü sevdaları yaşadık ve gördük ki;

Sevda yaklaşıldıkça uzaktadır
Sevda karda kışta
Sevda tuzaktadır.