2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1132
Okunma
Uzaktı çıktığımız yol.
Uzaktı çok uzak.
Ağırdı sırtımızda taşıdığımız yük.
İncecikten ağarırken ortalık.
’Vakit geldi’ deyip acının tarihini okuyorduk.
Mapusane duvarlarına tırnakla kazınmış direnç şiirlerini.
Bizim bitireceğimiz yarım kalmış dizeleri...
Uzaktı çıktığımız yol.
Uzaktı çok uzak.
Ağırdı ellerimizdeki kelepçeler.
Ama avucumuzda sımsıkı tutuyorduk umudu.
Bir dost elini tutup dinler gibi yürek atışlarını.
Geceleri yıldızlarla nasıl doluysa gökyüzü.
Öyle doluydu içimiz umutla...
Karar aldık; bir gün herkesin iki ayağı olacaktı umuda yürüyen.
İşte bu yüzden nerede nasıl olursak olalım.
Erken ölen bir dostun cenazesine çiçek taşırken.
Ya da, ayağımızda prangalar ellerimizde kelepçeler yürürken.
İçimiz hep umutla doluydu.
Birbirimize bakıp gülümserken...
Cevap Yaz