Sevgili Nazım dostuma, duygu seli akıp gidiyor en hüzünlü ince yerinden. Yahya Kemal boşuna yazmamış günler kısaldı,
Çamlıca'nın ihtiyarları bir bir hatırlamada geçen sonbaharları, dizelerini böyle dile getiriyor.
Dört mevsimin içinden sonbahar hatırlanıyor. Bizimde yaşamımız artık sonbahara benziyor, değer mi kendini üzmeye.
Bu asırda insanlar duyguyu, sevgiyi ak pak sevdaları bıraktı bir tarafa, çıkar peşinde koşmaya başladılar.
Kimsenin vakti yok, durup ince şeyleri anlamaya. Sevgili Nazım, ne şiirlerini yak, ne de, böyle düşüncelerle zamanını harca. Sen sosyal içerikli bir şairsin, o güzel şiirlerini yazmaya devam et. Sana yakışmaz şiirleri yakmaya. Aslında bu konuyla ilgili yazılacak çok şey var, ama mideleri bulandırmayalım. Hadi o pişmanlıklardan dön geri. Şiir hile tanımayan usuyla derin kuyulardan fışkıran temiz bir sudur. Şiirin emek tutmadı burjuva dilbazlarında hep güzel günleri bekledi:
Bütün insanlar kardeş ve eşit... Bütün insanlar omuz omuza...Ben sözümü söyledim gerisi Nazım'a kaldı.