Sevgili deniz,

Uçsuz bucaksız maviliğine kapılıp sigaramın dumanını içime çekerken ne hayallere dalarım bir bilsen.Aslında bilirsin seni sevmem çok fazla yüzemem mesela suyunda.Çünkü alerji yapıyorsun bana.İnsanın suya karşı alerjisi mi olur deme sakın!Oluyor işte.Milyonda bir görülen bir vâkâ.Ne şanslıyım değil mi?İlk defa istatistikler de bir milyon kişi içerisinde birinci oluyorum yaşasın!

Aslında seni sevmemek değil benim derdim.Çok fazla ortak noktamız da var senle. Hani Müzeyyen Senar’ın bir şarkısı vardır “dalgalandım da duruldum” biz senle öyleyiz işte.Ne güzel şarkıdır öyle değil mi?

Mesela ikimizde durgun gibi görünürüz ama öyle değilizdir. Hırçınlaşıveririz birden.Sonra hiç bir şey olmamış gibi sakinleşiriz.

Git gide de kirleniyoruz geçip giden zaman karşısında.Senin suların benim ruhum…İkimizin de kirlenmesine sebep olanlar aslında aynı canlılar yani “insanlar”.Senin sularına işeyenler bana neler yapıyorlar bir anlatsam…Neyse geçelim bu konuyu da.

Bize, zaman zaman bazı kendini bilmez insanlar(!) derinliğimizi aldırmadan balıklama dalma cesareti gösterebilirler şaşırma sakın!Onları uyarma da…Bırak boğulan boğulsun…Ya da birileri suni tenefüs yapsın onlara… Canını seven kaçsın…Kaçan kurtulsun…Kurtulan saçını başını kurutsun…Bırak boş ver.

Biz dalgamıza bakalım,