Bazen kim ve ne hakkında yazacağımızı şaşırırız. tatlı bir heyecan sarmıştır bizi, sebep gerekmez bize, çünkü çok severiz biz bu hisleri; heyecanı, tutkuyu, ellerimizin terlemesini, nefesimizin kesilmesini. aslında bazen öyle büyük bir aşka gerek yoktur. bazen yüzünü güldürmesi yeter, herkesten farklı bir yönü olsun yeter, seni şaşırtsın yeter. bunlardan birini yapsa, yüzümüze aptal bir tebessüm yerleşir ve onunla mutlu mesut yaşarız. yüzüne bir kere güldü ya unutturur derdi tasayı, bundan böyle gelecek olan ondan gelsin. biz aşkı belkilerle boğup keşkelerle taşlayanlardan değiliz, biz bir gülücükle tecrübe kalkanımızı yere bırakanlardanız...


Biz aslında gerçekten sevmeyi bilenlerdeniz, aşkı yara olarak görmez büyük bir nimetten sayarız. uyumadan önce aklımıza gelişini severiz, sabah kalkınca o sebepsiz gülümsemeyle başlarız güne. biz hayallerimizi asla yitirmeyenlerdeniz, yitip giden sadece bir insandır...


Hani bazen aşık olacak gibi olursun, aman dersin şimdi değil, hazır değilim. ben öyle demem işte... kaçıp kurtulmak istersin ya hani, bana olmaz işte... bir akıntı gibidir bazen aşk; okyanusa arkanı dönüp kıyıya gitmeye çalışsan da içine çeker seni. ufak bir rüzgâr sandığın fırtınadır bazen...