GÜNLÜĞÜMDEN – 70
Yağmur yağıyor Tutku. Alanya yağmurları çok güzel. Ama bu evimde, yağmuru seyredemiyorum. En kısa sürede, evi değiştireceğim. 1.kat, rutubetli ve güneş almıyor. Kışa dek, idare edeceğim. Sağlığım için de, iyi değil. Şimdi, hep dışarıda olacağım için, pek aldırmıyorum.
İki gündür işe gitmedim. Çok şiddetli yağar da, sırılsıklam olurum diye. Aslında hava serin olmasa, yolda herhangi bir yere sığınırım. Elimde kalan çiçeklerim, ziyan oldu. Neyse, artık idare edeceğiz. Nisan yağmurları… Bereketli yağmurlar. Dilek dama kova koymuş. Nisan yağmuru biriktiriyor. Duş suyumuza karıştıracağız. Onunla, banyo yapacağız. İyi geliyormuş. Hoş bir inanış.
Bircan’ım Konya da hastanedeydi. İki günlüğüne izinli gelmiş. Sabah bana da uğradı. Nasıl sarıldık birbirimize? Onu çok seviyorum. Dilerim, çabuk iyileşir. Yuvasına, normal hayatına döner. Onu, ayaklarımın dibinde, baygın yatarken gördüğüm, aklıma gelince, içim titriyor. Ben, dayanamam öyle şeylere. Hastalık, çok kötü bir şey. Geçen senelerde, neler çekerdim? Bu kış rahatım. Aşı, iyi geldi sanırım. Bircan’ın hastalıkları, farklı şeyler.
Çalışıp, maddi durumumu düzeltince, minicik bir bebek alacağız Dilek’le. Ben hep istiyordum. Ama onu büyütecek zamanım kalmadı benim, diye düşünüyordum. Gerçekten de, şurada yaşayacak kaç yılım var? Bilmiyorum. Dilek kahvaltı hazırlarken, konu buraya geldi. A ben bakarım dedi. Onun da bebeği yok. Onlar da, çok istiyorlar bir çocuğu. Çok fakir ve bebeğine bakamayan birinden alacağız. Dilek nüfusuna geçirecek. Çünkü ben evli değilim. Resmi bir evliliği de düşünmüyorum. Çünkü, babamdan maaş alamam. O benim güvencem. Yine de, hayat neler getirir? Bilinmez.
Düşünsene Tutku! Bir kız bebeğim olacak. Uça uça çalışırım. Ona mamalar, giysiler, hazır bezler, biberonlar, her şeyi alırım. Gündüz ben bakacağım, gece Dilek eve götürecek. Bebişim olacak benim de. Her zaman, çok istediğim bir şey. Gençken, öyle ağlardım ki… Karşımdakine kıyamadığım için evlenmedim. Keşke evlenseydim. Çok seven ve isteyen vardı beni. Neyse, bunları düşünmenin bir anlamı ve yararı yok. Önümüzdekine bakalım. Belki kendi canımdan, kanımdan olmayacak. Ama bir hayat kurtaracağım. Kızımın adını, hep TUTKU diye düşünmüştüm. Şimdi İREM TUTKU olacak. İREM Kur’anda da var. Tabi ki biz, TUTKU diye çağıracağız. TUTKU hep çok sevgi ve ilgi alacak. Güzel bir geleceği olmalı. Nasıl seviniyorum bilsen?
Artık, yalnız kendim için yaşamayacağım hayatı. Kızımın kaç yaşına dek büyüdüğünü görebileceğim? Teyzelerim ve anneannem kadar yaşarsam? 20-25 ve daha fazla olabilir. Bu da yeterli. Onun hayata tutunduğunu görürüm. Kendime çok daha iyi bakmalıyım. Kilo ve tansiyon sorunlarımı çözümlemeliyim. Kesin kilo vermem gerek zaten. Yavaş ve bilinçli zayıflamalıyım. Tansiyon ilaçlarımı düzenli kullanıyorum. Uygun bir zamanda, her şeyime baktırmalıyım. Artık stresim filan da yok. Düşünecek, çok güzel şeylerim, yeni bir amacım, yüreğimde tatlı bir heyecan var. Çok mutluyum.
Nilgün Acar 03. O4. 2011 ALANYA - EVİM