VAHİTTİN BOZGEYİK’İN YİNE MEZARI BAŞINDA OLACAĞIZ
Ahmet AYAZ-Gaziantep27 Gazetesi 01.04.2011

…. Bizim kuşaktan bu değerli şair dostumuzu anmak yine bizlere düşüyor. O’ndan söz etmek bazı yerde beni mutlu ederken, diğer taraftan da anlatılmaz bir şekilde üzülüyorum. 2 Nisan 2005 günü, yani bundan 6 yıl önce O’nu bir insan seli içinde Oğuzeli’nin Devehüyük Köyü olan doğum yerinde ebedi mekanına yolcu etmiştik. Bozgeyik, arkadaşım dı, dostum du, diğer taraftanda çocuklarımın dayıları sayılırdı. Şimdi kısaca öz geçmişinden söz edeceğim. Vahittin bozgeyik, Gaziantep’in Oğuzeli ilçesine bağlı Devehüyük köyü’nde doğdu.1969 yılında profosyenel gazeteciliğe başladı.1971 yılında o zaman’Yeşilçam’ diye bilinen sinemada küçük karakter rollerinde oynadı.Daha sonra profosyenel tiyatro oyuncusu olarak Ankara’da Kavaklıdere ve Mithatpaşa tiyatrolarında sahneye çıktı.Askerlik döneminden sonra emekli oluncaya kadar sürecek olan gazetecilik hayatına yeniden başladı.1966 yılında Hisar dergisi tarafından Türkiye çapında yapılan şiir yarışmasında Türkiye üçüncüsü oldu. Ölümüne kadar gazetecilik ile televizyon programı yapımcılığı ve yönetmenliğini birlikte yürüttü. .Birçok yerel televizyonda kültür ağırlıklı programlar yaptı. Bir gün Vahittin Bozgeyik hakkında onun sanatsever dostları ve sanaçı arkadaşları bir aradaydık. Herkes bir şey söyledi. Bizim kuşaktan ünlü ressam Mehmet Ali Diyarbakırlıoğlu da şunu söylemişti. “Vahittin Bozgeyik Eğer gazeteciliğe bağlanıp kalmasaydı bu günün Levent kırcasıydı” dedi. Ben şimdi o değerli şair dostum için yazdığım, bir şiiri, ve daha sonrada onun “Güney Sokakları” adlı hiç unutulmayan bir şiirini aşağıya alıyorum. Şiirleri Ömer Önder Güney, Abdullah Bakadan ve Ali Sezer tarafından bestelenen şairin mekanı cennet olsun diyorum.




BİR ŞAİRİN ANISINA
(Vahittin Bozgeyik için)

Takvimden
Bir yaprak daha kopardım
Bugün.

Hey hat Bozgeyik

Bir ben mi kaldım
Bizim kuşaktan
Bir ben mi kaldım
Güney Sokaklarında yalnız.

Karanlığı deliyorum
Ve yavaş yavaş geliyorum
Sana doğru

Bel ki bir gün
Bir gazete köşesine
Bir dost kalem yazar, öldüğümü.

Ahmet AYAZ





GÜNEY SOKAKLARINDA

(Bana yürüyerek gelene ben koşarak giderim)

Yeşile boyadım
Güney Sokaklarını
Rengi var
Gözlerin yoksa da
..........................................
Ağlatmadı senden başka
Hiç kimse beni
Güney sokaklarında
...............................................................
Pırıl pırıl parlıyorsa yaz akşamlarında
Güney sokakları,
Ve bir yağmur yağıyorsa vakitsiz,
Bil ki gözyaşlarımdır;
Seni anmışım
.............................................................
En çaresiz gündüzlerde umutlu
En karanlık gecelerde mutluydu
Güney Sokakları...
Gündüzleri sen vardın,
Geceleri hayalin,
Şimdi ne sen
Ne hayalin
Ne de ben varım
Güney Sokakları karanlık
Güney Sokakları umutsuz
Güney Sokakları mutsuz.
......................................................
Dudağımda tütmeyen sigaram
Hayalimde sen olmayacaksın artık
Yanık yanık inletmeyecek ıslıklarım
Güney sokaklarını
..................................................................
Darmadağın edeceğim şiirlerimi
Çıkarıp atacağım,ismini mısralarımdan
Ve şahidim olsun Güney Sokakları
Yeşil gözler şarkısını söylemeyeceğim artık.
..................................................................
Ilıklaşacak anılar yanaklarında
Damla damla akarken gözlerinden
Mutlu insanlar göreceksin Güney Sokaklarında
Beni anacaksın derinden

Mutlu olamazsın sen
Biliyorum,üzülüyorum
Kesik saçlım
Yeşil gözlüm
Her mevsimde gonca gülüm
Solarsın

Saf olmaz hiç bir sevi benimki değin
Soldurup atacaklar seni
Kalmayacak gözlerinin renginden başka
Bir şeyin

Bir gün Acı bir rüzgar
Gözgöze getirecek bizi
Güney Sokaklarında
Bir demet sunacağım sana
Anılar vazosundan
Çiçeklerin tümü sen olacaksın
Yürüyeceksin umutlarımı da alıp sonra
Yoksun yoksun bakıp ardından
Tutsak tutsak ağlayacağım
Güney Sokaklarında
...............................................................
Ve içime işleyecek sensizlik!
Yüzüme alıp ellerimi,
Kapını çalacağım bir gün.
Yeşil boyalı olmalı eviniz
Yeşil penceresini açıp
Yeşil yapraklar arasından
Bakmalısın bana sen
Belki ağlamaklı olur yüzüm
Geri dönerim
Tanrı derim
Mutluluğunuzu artırsın
Sen ağlama ha sakın
Beni de ağlatırsın
GÜNEY SOKAKLARINDA


Vahittin BOZGEYİK