Ne tuhaf
Bir anlayıştır ki kâhinciliğe bakış
Derlerdi ki dincilerden çıkar hep bu anlayış

Onlar dar
Kafalı, çember sakallı bir bağnaz
Vur abalıya nasıl olsa asla ses çıkartamaz

Yıldız
Falcılığı, burç hokkabazlığı revaçta
Bırakın yaşayanı, ölen ruhlar çağrılmakta

Gariptir
Ki bazı insanlar bezle uğraşmakta
Dine saldırmakta, açıktan şirki savunmakta

Derler ki
Öncelikle bizde lailahe diyoruz işte
Bilselerdi ki bu ne demekti, hiç derler miydi?

Yoktur
Hiçbir ilah, put yalnızca illallah vardı
O sadece bir olan Allah’tı, münezzeh olandı

O kâinatın
Hâkimiydi, sistemlerin banisiydi
Yeryüzünü tanzim eden bir Rahmanirrahimdi

Her zerrenin
Banisi, insanın da tek sahibiydi
Tüm övgüler ona aitti, o yalnız tek yaratandı

Mukallitler
Garip ki, beyni bıraktı kafaya aktı
Asla yanmazdım her hangi bir şey bulsalardı

Kaygıydı,
Zandı, korkuyorlardı bir ön yargıydı
Buna rağmen saldırıyor, acımasız karalıyorlardı

Bire gafil
Ne olur bir düşün, darbeler nedendi
Demokrasi çığırtkanlığı yaparlar, nerelerdeydi

Sıkıyönetim
Olmasına rağmen hep kan revan
Seyredenler sefa sürenler müstekbir uşaklardı

Sen, hala
Asabiyetle hamaseti davet ediyorsun
Dünya âlemi güldürüyorsun sen ne yapıyorsun

Yok, mu hiç
Vicdanın, analık yanın kalan şefkatin
Tefekkür denen yüce mefkûreden birden sıyrıldın


Mustafa CİLASUN