Ticari taksi şoförü ukala dj’si bulunan bir radyo programını dinliyor. Bir yandan arabasının özelliklerini sayıyor. Telefon,cd çalar,tv... Arada adet yerini bulsun diyerekten bende bi kaç soru sordum. İyi ki fazla uzatmadı. Aslında uzatsaydı arada bir dürtüp abi ses veriyorum radyoya felan deseydi. Yorgun,dayanacak gücü kalmamış gözlerim direniyor. Başımı birden arabanın camlarında kırasım geldi. Yok psikopat felan değilim. Ama bu baş ağrısı bu başlangıcında böyle şiddetiyle hırpalıyorsa ve daha da şiddetleneceğini varsayarsak insanın psikopat olmaması ne-mümkün. Otobana giriş yaparken ticari taksi hızlanmaya başladı. araba, baş ağrısı, ukala dj, gözümü alan ışıklar, başımın ağrımasına sebep olan sıktığım dişlerimin ağrıları.. Sende sensiz kalmak, Sana bakmak, Senin bakmayan bakışların... Yeter yeter sus Ankara sus!.. Yada biraz öncekileri unutalım hiç duymadın dediklerimi. Şimdi başka bir uçtan tutalım:

Ey Ankara mani olma tıkama kulaklarını duysun konukların.. Duysun bütün evler sokaklar caddeler.. Kadın sustu beni sevdi, sonra bakmadı bir daha; git dedi gözleri. Sonbahara çaresiz kalan ağaç gibi verdim fikrimin bütün yapraklarını toprağa sararacağını bilerek. Rüzgar sustu, üşüdüm dünyalarca sesin içinde... En azından içimi dökeyim. Ankara ver elini bana Söz kimseleri rahatsız etmem. Yok yok sende haklısın seviyorsun sakinlerini, koruyorsun; ama enazından delirdiğimi sanan taksicinin çağırdığı ambulansı durdur, sokaklar senin...

Ve galiba delirdim. Delirdim delirdim ama nedir bu delirmek bunu da hala bilemedim..

İyi hadi öyle olsun doktor bey. Hemşire hanım hadi ozaman bana cız yapın. Yapma be hemşire o nasıl bir bakış o nasıl delimisin? demek. Daha onlar delirmeyi bilemezken neyi tedavi ediyorlardı. Nedir delirmek bilmiyorum hala ama delireceğimi biliyorum. Hemşire hanım deli değilim ama Delireceğim yoksa bile delirteceksiniz beni deliliklerinizle!! Bağırttınız beni en sonunda Delirdim işte sayenizde.. Ankara’ya bağırır bir deli Ankara güler geçer. Hep böyledir insanlar..