Haklıydın. Aynı acıya yüreğim bir daha katlanabilir miydi? Ben de bilmiyordum.
Söz vermişti yüreğim kendine.
Daha yeni ayağa kalkabilmişken, yaraları daha henüz iyileşememişken, bir daha çelme atarsa biri, düşerse yarasını iyileştirebilir miydi? Bilmiyordu.
Sevginin bitmek bilmeyen o yoluna adımını atarsa, yanlış yollara sapmaktan korkuyordu.
Yüreğin sesinin hakim olduğu o yerde, aklından geçenlerin sesini duyamamaktan korkuyordu.
Tam özüme döndüm derken, bir daha benliğini yok etmeyi göze alabilir miydi? Bilmiyordu.
Sevmenin ne olduğunu gayet iyi biliyordu da, karşısındakinin içindeki sevginin gerçek olup olmadığını, göremiyordu.
Gördükleri yine yanılgıya uğratır diye açıp bakmaya cesareti yoktu bu sefer.
Cesareti kuyuya düşürmüştü onu, bir daha girerse o kuyuya çıkamamaktan korkuyordu.
Bu yüzden tüm kelimeleri yarım, içindekiler tarifsiz kalıyordu.
Tamamlarsa aynı şeyleri bir daha yaşamaktan korkuyordu.
Güzellikler son bulur diye, tüm mutluluklar gerçek anlamını yitirmesin diye susuyordu.
Bazen yüzündeki ufak bir tebessüm, kızgınlıkları, bakışları anlatıyordu, tüm masumiyetliğini içindekilerin.
Korkuyordu yürek yarasını iyileştiren olmazsa, kendi kendine iyileştiremeyip yok olmaktan korkuyordu.
Bu yüzden böyle kalsın istiyordu.
Yitirmesin güzelliğini.
Evet her ne kadar ağzından çıkamasa da bazı sözler tam olarak, yüreği susmuyordu.
Aslında sevilmek oda istiyordu.
Ama sahte olmasından korkuyordu.
Yalanlara göz yumamazdı bu sefer biliyordu.
Ona ait bildiği tek şey yüreğini acıtmamıştı bu ana kadar, uzakta olmasına rağmen dokunamasa da hissedebiliyordu.
Yeniden seviyordu ama o basit görülen iki sözün yeniden ağzından çıkmasına izin vermek istemiyordu.
İlkinde emin olduğunu sandığı anda yanılmıştı.
Emin olduğunu hissettiğinde karşısındakinin bu sözlerin gerçek anlamını bilmemesinden korkuyordu.
Hissettiklerini hissettirememekten korkuyordu.
Aşkın bedenlere hapsolup yok olduğu şu zaman da, o sadece birinin yüreğine hapsolmak istiyordu .
Kendi özüyle ve tüm gerçekliğiyle.

Hani bir gün sormuştun ya o kıza? Ben senin için neyim diye yüreği bunları söylerken cevabı şunlar olabiliyordu yüreğine ve sana.
Yüreğim ve Sen; korkular ve bitmek tükenmek bilmeyen bilinmezlikler olsa da her daim, sana dair bildiklerim ve hatırlayacaklarım şunlardır:
Güzeldi, bu sefer çirkinleşmesine izin veremeyeceğim kadar güzeldi her şey .
Basitleşmesine izin veremem bu sefer,
Ne kendimin ne de sevgimin.
Bu yüzden eğer yüreğimin korkularına ve bilinmezliklerine cevap veremiyorsan bırak kalsın her şey, uzaktan yaşansın sadece tüm güzellikler.
Bırak da yalansa doğruluğunu yitirmesin bu sefer içimdeki sen.