Yine gökyüzünden yıldızları çaldım gecenin suskunluğa yanık bağrından, meskûn mahal aşkların hükümlü hücrelerinde yeşerttim isyanlarımı, yine dağlarda yankılandı içimde susturduğum çığlıklarım, bak! Sen görmeden yavaşça battı güneş ve yine sen görmeden yeşerecek kuru toprağın yüzünde boy veren fesleğenler…



Artık çiçek büyütmüyorum biliyor musun? Artık kendimi bile kendimden sormuyorum, karanlık bir gece bağrında gözyaşlarım dışında neler saklar bilir misin? Neleri görürde anlatamaz yıldızlar, dışarıda ufaktan bir rüzgâr var, ahşap penceremin ardında usulca eserken yanağımdan süzülen yaşı fark ettirdi bana… Sanırım ARŞİMED haklıymış! Rüzgârda ıslanınca daha çok üşüyor insanın yanakları.



Bu gece eski aşklara takıldım, eski şarkıları dinliyorum sessiz karanlıkta tuşlarımın tıkırtısında, bu gece kâğıttan bir gemi bıraktım uykusuzluğun koynuna, ben sensizliği aldım yanıma bilirsin bir tek seni düşünmek yeter bana. Varlığın kanayan hecelerime merhem olur, bitmeyen gecelerim hasretin iki uzak yakasından gelip senli hatıralarda buluşur, şimdi iki sevdalıyı kavuşturma vakti geldi, gecenin güne dönmesini müjdeleyeceğim sabaha ve içimdeki sevgiyle tutuştururken karanlığın en acımasız yalnızlığını, seni sevdiğimi anlatacağım penceremde tüneyen kuşlara…



Yine zamana takılıp kaldım, bana 24 saat yetmiyor ki! Seni daha çok yaşamak için daha az uyuyorum bu günlerde, daha çok dinliyorum yüreğimin atışlarında dile gelen duyguları ve yine yazıyorum uzuuun bir aranın ardından seni düşündükçe değişen iklimimin sevda yüklü hecelerini…



Yine sensizliğimle yüzleşeceğim günler yakındır, yine bir bir düşecek takvimimden sevdama uzakken saydığım günlerin sayfaları, şuan bilmiyorum hangi mevsimi soluduğumu, seninleyken mevsim hep bahar olurdu, yokluğun ayaz…



En güzel şiirleri okudum gözlerine baka baka. Söylenmemiş merhaba’lar sakladım her köşeye, vedalar bıraktım duraklarda... Ne ararsan bir sevdanın içinde fazlasıyla bıraktım ardımda…



Bana uzakken yıldızlara el salla olur mu en hızlı mesajdan erken duyarım haykırışlarını… Bu gece gönül bahçemde sevgimle büyüttüğüm tüm çiçeklerin hasadını yaptım, ister gözyaşlarımda kurut çiçeklerimi, ister ek yüreğinin bana ait bir köşesine, şimdi elimde birlikte yaşanacak yılların şerefine kaldırdığım son kadeh bu... Bu seni son arzulayışım... Son gelişim sana... Zilinde ayrılık melodisi çalan kapını ilk ve son kez çalıyorum. Bu, hüzün kadrajlı fotoğrafına son bakışım... Son gülüşüm gözlerine... Son dokunuşum yokluğuna... Ve son kez dalışım seninle dolu rüyalara…

Ve...

Bu senin için aldığım son nefesim... İster tut... İster, bırak gitsin!

27.06.07

04:39