Şimdiki zamanın "-di"li geçmiş zamana uyguladığı tonluk acı, gelecek zamanı bile yorar iken "-mış"lı "-miş"li duyulan geçmiş zamanı ciddiye alıyorsan, bizim yaşadıklarımız sadece geçmişin hikayesi olarak kalır.
Eğer sen hâlâ inatla "zaman her şeye ilaçtır" diyorsan, benim "-acak, -ecek" e olan sabrım sonsuzdur. "Beklemek" fiilini gelecek zamanla sonsuza kadar çekimlemeye hazırım. "Bekleyeceğim..." Peki ya senin geleceğe olan sabrın tükenirse ne ol"-acak"?
Gözlerinde "geçmiş, geniş, şimdi, gelecek" derken, bütün zamanları çekimledim. Fakat senin gözlerindeki çekimlenmiş fiiller sadece devrik cümlelere neden oldu, benim yüreğimin üzerine devrilen tüm cümleler, zamanlarını doldurup geleceğe bıraktılar yerlerini. "Bekle-" i çekimliyorum hâlâ. Ve hâlâ devrik olan cümleleri imlaya uygun yazman için sabır içinde "bekliyorum..."
Ya sen gel de şu, Türkçe’nin bozulmasına neden olan H1N1 virüslü kelimeleri çıkar Türkçe’den ya da ben zamanı durdurup çekip gideyim güzelim dilimizden, ilimizden. Yoruldum, yorulurum, yoruluyorum, yorulacağım... Sabır ve sükût içinde yorulmayı geleceğe bırakacağım. Özlerdim, özlerim, özlüyorum, özleyeceğim... Sen gelsen de "özle-" geleceğe yapışmış bir leke ol"-acak". Geçmiş zaman, geniş zaman, şimdiki zaman, gelecek zaman bir olup, sana kucak dolusu sevgi gönderiyor.
Geleceğine, geleceğime, geleceğimize selamlar...