Merhaba değerli dostlar.
Geçen hafta yaşadığım bir günümü paylaşmak geçti.Sabah erkenden evimden çıkıp toplantıya gittim. Etrafta bir mutluluk vardı ama sahteydi. Bende keyif almak ya da almamak arası, yaramaz çocuklar gibi gözlerimle etrafı kesiyordum.Evet itiraf ediyorum, çok sıkıcı bir yerdeydim. Neyse ki toplantı bitmişti. Sonra yol boyu yanımda bana eşlik eden bir yöneticimle sohbet ediyorduk. Benim bir ara elindeki sıkı sıkı tuttuğu poşet gözüme ilişti ama soramadım da.Bir hayli yürüdükten sonra iki tane, yanından bile geçerken burnumun direğini sızlatan çöp konteynırının başında durduk. Ben şaşkın ama sakince bakıyordum.Çöplerin arasında boylu boyunca her şeyinden vazgeçmiş, kız mı erkek mi bile anlayamadığım masum bir insan yatıyordu.Uzamış, keçeleşmiş saçları, her yeri kir içindeydi. Paramparçaydı ayakkabısı da. Öyle bir dondum ki; İstanbul gibi metrepolün, soğuk ilgisizliğine yabancısı değilim… Bu yabancısı olmadığım bir manzara idi ama, yinede bu kişi beni çok etkilemişti. Başka bir bakış vardı gözünde. Belki çok rahat birbirimize bakarak 5 dakika gözlerimizle konuştuk.O bana şaşkın ben ona şaşkındım.Yöneticim poşetin içinde çıkardığı ayakkabıları yerdeki çocuğa uzattı, ama çocuk almak istemedi. Çocuk irkildi belki de yardım etmenin ne demek olduğunu bile hatırlamıyordu. Ama çok göremezdik bu hareketi, her şeyini unutturan savunmasız bırakan yine bizler değil miydik onları. Ne olursa olsun dedim, bana vursa da ani hareket yapsa da ben giydireceğim ayağına ayakkabısını. ilk anda bana baktı sonra müsade etti.Şunu anladım ki; O semtte bir sıkıntı gelse başıma, bundan sonra yardımıma koşan (insanlar kılını kıpırdatmayacağını biliyorum) bu güzel çocuk olacaktı..Çok uzattım farkındayım konuyu, ama anlatmak istediğim duyarsızlık ilgisizlik çok kötü be dostlar. Orda bana büyük bir şey öğretti bu güzel çocuk; İyiler her yerde iyi, kötüler her yerde kötü. Yeter ki yaklaşmasını bilelim. Oy toplama savaşı veren politikler oy uğruna bir hayata dokunun korkmayın size dokunmaz bir çiçeğe su vermek.Kimden ne çıkar, zaman bizi nereye atar bilebilirmiyiz?Hayatta ne olursa olsun kim olursanız olun önemseyin önemsetilin.
Dostlar kırmızı karanfiller bırakıyorum masanıza.

Sağlıcakla
Selamlar Saygılar.
S.Elif KALAYCIOĞLU