Hani bazen çalarsın ya geceden bir hırsız gibi sonrada bırakamazsın tüm saatlerini geçirirsin bir mahkum gibi. Alışkanlık mı desem belli değil alışkanlıktan öte bir şey, bunu ancak yaşayarak öğrenirsin.

Geceyle arkadaş olunca zaman durur sadece sen ve gece vardır, benliğini bir derin sessizlik kaplar, düşünceler arasında gölgelerle oynarsın. Bir haykırış, bir çığlık ki duvarlarda yankılanır ama senden başka duyan olmaz.

Bu kahredici yalnızlıkta bir ses duymak istersin ama bu ses yalnızlığın sesi değil, belkide sevgilinin hayali belirir karanlıklar içinde. Elini uzatırsın nafile elin boşlukta asıl gibi kalır, dokunmak istersin dokunmazsın, ne büyük bir işkence. Tekrar tekrar aynı sahneleri çeker durursun bir kameraman gibi.

Yorgunsundur gözlerin uykuya hasret kalmıştır, sabah olmasını beklersin. Güneş doğmuştur yeni bir gün başlamıştır ama senin için aynı işkence! ...