odanın orta yerindeki soba yanı başına kadar gelmişken…dışarıya çekip çıkarmışlardı….o güne kadar bilmediği korku ile tanışmasıydı bu…sürek avına çıkmayı sevdiği kadar…kaza kurşunlarının neyin peşinde olduğunu iyi bilirdi…ölen sevgili babası gibi…
…hiçbir laboratuarda keşfedemediği yaşam formlarına ayakta ve çıplak gözle dokunmaktı bir bakıma av…yakalamadan önce…en hassas radarlarla takip…tespit …atıştı…kordonunu keserlerken unutmadan arkasına bakan eski yüzlü bir geçmişi vardı…aldığı eğitim…daha az konuşmasına sebep olurken…fazlasıyla ağırlaştırmıştı……bir yük…gece gündüz…taşınması gereken…
…evin arka odalarından birini ona ayırmışlar… çalışırken… rahatsız etmezlerdi…kendine ait bir dünyaya sadece o girerken…korkuyu da bırakırdı oracıkta…çekinmeden alırdı sırtına her geçen gün ne kadar ağırlaşsa da alırdı …kapatırdı kapısını…
Bildiği ve tanıdığı her iki kelimeden biri… gittikçe yabancılaşırken…bir savaşın tam orta yerinde balık tutmakta olan iki arkadaşın yanına gidecek bir öykü saplanırdı kaleminin tam orta yerine…değiştirirdi…bir başka kalem ne fark edecekse…yine atardı çöpe…
…imkânsızı severdi ( kelime olarak)… akıcı ve sıcaktı diğerlerinden… öyleyse…bir yolu olmalıydı…imkansızlığa varan bütün ihtimalli yolların…ana haritasında keşfettiği bir açık alanda…peşine düşerken…ihtiyacı olan ne varsa topladı… sevdiği müzikleri indirdi…en sevdiği beresini taktı…çadırını…suyunu…yiyecek… …babasının sadık köpeğini
…avcı başıydı…sırtındaki …en ince uçlu bıçaktan bir kemer tokasını andıran kelepçesini çıkarmadan…savunduğu her şeyi ondan habersizce saklamışlardı…şimdi bulma zamanıydı…hizada bekleyenler…kopayın çığlıklarına aldırmadan…işkenceden hiç geçmemiş lüks bir ömrün…mutfağına oturmaya öyle hevesliydiler…annesine çok benzeyen gözlerinde …hiç intikam olmazken…neydi ki bu…
sesine ait izleri silmişlerdi önce…dağ keçilerine benzer ayaklarını yıldırmak adına…tabanlarına kadar rast gele dağıtılmış…intikam…en seri haliyle işaret beklemekteydi… vesile olmadan başını eğmek neydi…
…peki umut…
ne vakit kahramanlara sunulmak istense..asayiş hüzünle eteklerini uçururdu rüzgarda…neydi peki intikam…vazgeçmemekti…öyle öğrenmişti…öyle bilirdi…karanlığa ait izleri en ışıksız avlarla yapmaktı ki…güneş doğmadan…insin…şiirler vadisine…kıpırdamadan ve eteklerinde binlerce asılı çocuk…uyanmadan…köprüler toplanmalı…kapılar örtülmeliydi…
…bir yeni cadının masallarına ait sınırları kaldırıp atmaktı… intikam…ölümsüzlüğüne inanan…manevi bir suretin…el yordamıyla aranması iken…buluvermekti karşısında…susup…girivermekti şehrine ölümün meleklerine inat…habersizce…LaraAçanba…02.03.2011