TERK-İ HAKİ KARAKOÇAN



Hey gidi Karakoçan!
Taşı toprağı yol/su/zluk olan şehir. Güzel ilçem, ana vatanım… Geldik, gider olduk senden…
Bir öğrencinin hayatında katlanamayacağı zorlukların başında gelir memleketinden gider olmak. Zor olansın, zorluğumsun Karakoçan… Her başlangıç ardında gizlenen sonsun, yeter artık dervişlik tecridim ol Karakoçan…

Sana gelmek sefasıdır hayatın. Sen iste bir ömür müebbet kalayım sana. Çokça yaradılar ya beni, seni süreyim yaralarıma. Ezdiler ya hani yüreğimi, aç karnına ilaç ol bana. Gönlümü süpür riyalardan. Sahi kaç kez kandım ben yalanlara? Yok, değil sende kusur sevdiğim etiketi belli söyleyenlerin: İnsanda yok ise "Edep" neylesin medrese, mektep…

Razıdır gönül şubat soğuğuna ki çok kez dibimiz donmuştur ömrümün en uzun okul yolunda. Sabah beş akşam beş düştük sendeki kara sevdaya. Her aşk ölümsüz kalır senin bağrında… Aşkın aşkına sende vardık, senden yedik ilk tokadı, sende içtik ab-ı hayatı, Can’ı sende gördük, canan eyledik derunumuza… Seni anlatmak için kelam kalemsiz kalır. Hangi kalem teşbihe kalkar sende yaşanan sevdaları, mürekkep tutar mı kâğıt… Her başlangıç ardında gizlenen sonsun, yeter artık dervişlik tecridim ol Karakoçan…


Hey gidi Karakoçan!
Geldik, gider olduk sana…
Büyüttün, törpüledin, astın, kestin, kuruttun, posamızı aldın, adam ettin; son hicrandır bu doğduğum toprağa, son esaslı trendir bu senden. Batar denilen son gemidir bu, batmayacak geminin kaptanının sözleridir bunlar. Kara göründü nihayet, vuslata bahar kaldı…



AZİZ ÖZGÜ