Ne Acı Bir Son!!

Evet,
İnsan nasıl bakarsa öyle görür,
Neyi dinlerse onu konuşur.
Görüp duydukları doğrultuda düşünür.

Nasıl yaşarsa öyle ölür,
Nasıl ölür ise öyle haşrolur,
gördüğü, duyduğu, düşündüğü ve yaptığı şeylerden hesaba çekilir.

Allah’ı düşünenler,
Peygamberi sevenler,
Kur’anı yaşayanlar elbette,
Kur’an Havz-ı kevserinde nefis ve enaniyetlerini eritip,
İnsan-ı kamil olma imkanına ereceklerdir.

Nefislerinin gayrı insani arzularının bataklığında
Ömür tüketenler,
Midelerinin hamalı,
Şehvetlerinin kölesi,
Hırslarının mağlubu,
Hasetlerinin mağduru,
Kin ve öfkelerinin esiri olmaktan kurtulamayacaklardır.

Geleceğin tehdit ve tehlike dolu karanlık labirentlerinde
Nereye gittiğini ne yapacağını bilmemenin şaşkınlığı içinde,
Sevmedikleri yaşlılık ile korktukları ölümü kovalayarak ömürlerini tüketecek;
Dünyaya geldiklerine bin pişman,
İnanmamaya kendilerini mecbur zan ettikleri gidecekleri yerdeki görecekleri ceza hissinin korku ve endişesi içinde değersiz ve bunalımlı rollerini sonuna kadar devam ettireceklerdir.

Sonsuz istekleri,
Sınırsız arzu ve beklentileri olan.
Ruhu ölümsüz olduğundan ölümü asla kabul edemeyen;

Yaratılmışların en mükemmeli ve en şereflisi,
Yeryüzünün halifesi.
Yaratıcının değer vererek muhatap kabul ettiği.
İnsan için!
Hayat bumu?
Mücadele bunun için mi?

Heyhat ne sevimsiz bir hal.
Ne acı bir son! ..