Zamanın ışığında gerçeklerle yüzleşir insanoğlu!

Kimi zaman bir kayıptır sevgilinin ardından yaşanılan, kimi zaman beklenmedik bir mutluluktur kapıyı çalan.

Dürüst ve sadık bir insan için kayıp diye bir şey de yoktur aslında. Her kaybediş yeni bir kazanıştır dürüstlüğe dair ve kaybeden sevgisiz yüreklerdir,karanlığın dehlizlerinde tutuklu,güneşe hasret!...

Siz, istediğiniz kadar ışık saçmaya çalışın böyle insanlara aydınlık yürekliler, faydası olmaz ışıktan korkanlar için gösterilen çabaların…

Geceye gündüzü sevmeyi öğretemezsiniz. Çünkü gecenin istediği karanlıktır!

Gündüz ise her zaman kendinden emindir, çünkü sevgisine sadık ve dürüsttür. Gerçekleri gizlemeye ihtiyacı yoktur hiçbir zaman gündüzün.

Güneşin her doğuşunda gündüz, gülümser insanoğluna, gecenin sevimsiz ve soğuk haline inat sımsıcak bir yürekle bakar etrafına…

Gündüz aşkına sahip çıkar! Değişir, gelişir ve uyum sağlar aşkı uğruna. Çünkü gündüz pırlanta kadar parlaktır, göz kamaştırır etrafında her gündoğumunda…

Gece, kendi karanlığında yok eder aşkını. Değişmek de gelişmek de istemez aşkı için. Çünkü emek vermek zor gelir geceye. Bu yüzden sessiz, soğuk ve yalnız kalmaya mahkumdur gece!...

Ancak yine de kızamaz gündüz, geceye; hatta üzülür onun bu haline.Ne de olsa gündüz olmadan gecede olmaz bilindiği üzere.Fakat gece kapalıdır değişime, gündüzün elleri biçare kalır yüreğinde...

Ve her yüreğin ihtiyacı olan tek şey sımsıcak bir aydınlıktır… Karanlıklar bittiğinde, gece sizden gittiğinde, sizi bekleyen şey, yeniden sevgi dolu, kocaman ve sımsıcak bir güneş olur!…

Işığınız bol olsun… :)