CESURMUYUZ Çok karşılaştığım bir sorun var… Başkalarına söylenecek sözleri ısmarlayanları… Neden kendileri söylemezler… Yoksa söyleyemezlermi? Korkuyorlar mı? Sorsanız en cesuru benim der… Eğer yeterince cesursanız;
Duruşunuz vardır,
Bakışınız ve de gülüşünüz...
Özgürlüğünüz ellerinizdedir.
Gizlemezsiniz kendinizi...
İma etmezsiniz; dümdüz söyler koyarsınız noktayı...
Karanlıklar korkutmaz sizi...
Gerçek cesaret;
İnandıklarının yanında durabilmektir.
Rengini belli etmek,
TARAF’ım diyebilmektir...
Cesaret;
Bırakıp ta gidecek kadar,
"Değişimlere geç mi kaldım acaba" diye düşünmeden harekete geçmektir.
"Seni seviyorum"a sahip çıkmaktır cesaret,
Ruhunu elinde tutmak,
Aklına mukayyet olmaktır.
Cesaret;
Korkmadan konuşabilmek,
Tavır koyabilmek,
Gerektiğinde sesini yükseltebilmektir.
Kararlarının arkasında durabilmek,
Dostunu ne olursa olsun gözden çıkarmamaktır.
Cesaret;
Politikada, sanatta, futbolda yani yaşamın her alanında kimliğini sergilemektir...
Cesaret;
Kendi doğrularını "işaret" edebilmektir.
Dilediğin gazeteyi okumak,
İstediğin şaire gönül vermektir.
"Artık bitti" diyebilmektir cesaret...
"Ya giderse" diye hep yürek çarpıntısıyla yaşamamaktır.
"Kendi şarkını" içinden söylemektir...
Siyah-beyaz fotoğraflara üzülmeden bakabilmek,
"Anıları, incinmeden hatırlayabilmektir.
Utanmadan ağlayabilmektir.
Cesaret sahiden yürek ister,
İnanç ister...
Her şeye rağmen;
Eğilmeden, bükülmeden dimdik ayakta durabiliyorsanız eğer,
"Ya şartlarım bozulursa" diye düşünmeden, doğru bildiklerinizi savunuyorsanız,
Başınıza geleceklere aldırmadan ilkelerinize hala sadıksanız,
Yeterince cesursunuz zaten...
Gerisi hikâye...
Sizi ne korkutabilir ki...