Eksik kalmış düşlerim var bu şehirde.Her sokak bomboş her durak ayrılık yolcusu gibi...Bizim problemimiz yoktu oysa:biz birbirimizin yaralarını sarmak için çabalayan iki yabnacıydık.İki yabancı.Hep üçüncü kişiler yıktı düşlerimizi;Ne zaman şah damarımda hissetsem seni: birisi bir üçüncü kişi yüzümü bir tokat atarcasına haykırıyor.Siz iki yabancısınız diye...Sudan çıkmış balığa dönüyorum.Yana ateşler içimde,çaresiz boşluklar :kimsesizliğimi sarıp sarmalayan kimsesizliğin sonra...Beni kim sessizliğimle baş başa bırakman gerek...
Yarım kalmış bir şiirin ağızda bırkatığı buruk tad:AŞK:Peki şimdi hangsi daha anlamlı .Gitmek mi ,:Kalmak mı ? Sorular sorular peki çözüm .dudakta yarım klamış tebesüm ...
Belki de biz -ya da biz- zayıflığımın kimsesizliğimin hikayesiydik...Dudakta bir yudum yaşamak arzusu...
İçimdeki karanlığı aydınlatan sendin .Şimdi beni karanlığımla baş başa bırakman gerek...Zavallı düşlerim bir mum gibi yanıyorlarken bir rüzgar esiyorve sönüyorlar...Ve rüzgarın yankısı :iki yabancısınız siz .iki yabancı...