Öyle şehla bakardın ki
Mest olurduk Ahmed’im.
Gözlerini odaklarken bize,
tutturamazdın kayardı illâ,
Ne gülerdik…
Beşiğinin başında benden meraklı ikinci anne
Ablaydı ya, bildiğin gibi değil…
Elim kolumdu adeta…
Anne,
bak bebek gözünü açtı, elini salladı,
Bana bakıyo, gel mama istiyo, güldü bana,
Bu hep bizimle mi kalacak ?
Sorular ardı sıra...

Ve gül yüzüne, ilk kar düştü…
Ahmed’im
Kor’ dandı adeta…
Kollarımız da düştü yanımıza…
Kusmuğundan bir parça kaçmış ak bulutlarına…
Üç aylık bebeciktin daha.

Çapa’ da sabahlayışımız…
Ben başucunda,
Babanla, küçük abla babanın kucağında
Hastane koridorlarında…
Acilin her türlü acziyeti omuzlarımızda…
Solunum cihazlarına bağlanışın…
Başından, kolundan serumlanışın…
Hastalığı, çaresizliği, hastane koridorlarını ve
Yoğun bakım odalarını ilk tanıyışımız
Aylar sürecek serüvenin…
Başlangıcındayız oysa...

Nurcan Yalçin