Şayet ihsan edeceksen acıma
Halimin sefilliğine bakarak sende diğerleri gibi aldanma
Ruhunla barışık anla ve kalbinin itminanlığında hakkaniyet varsa





Nefesler sahibine kefildir
Kuvvet, kudretin temsili rengidir ve emaneti sermayedir
Kim kendini bilir ve ruhuyla müşterekliği kavileştirir hakka erişir





Teslim edilen har bahanedir
Öteler kimler için vuslatın namütenahi umutlar hazinesidir
Hayat her iki alem içinde gerekçeli bilinçtir, hukuka riayet erktir





Yıllar öncesini şöyle bir an
Yoksa kalan anlarda şimdilerde sana korkulara mı yeksan
Ne olur muhabbetle nazar edebilmeyi hakkıyla anlayarak coşsan





Kalbinden hasrettiğin tebessüm
O kadar bereketlidir ki keşke kanaat getirerek nefeslensen
Serdettiğin ihsanı hakkıyla bir bilsen ve inayet için ruhunu versen





Aşkın ritüelleriyle temaşa etsen
Sabrın güzelliğine erişerek himmeti azimet olarak hasretsen
Her kim olursa olsun iyiliği yüceltsen ve sevginle aciz ruha erişsen





Varlık vaat içinde yakınlık mı
Hissiyat mor salkımların ahuyla yüzleşen sefil bir tanıdık mı
Tensel hazlar ne olur söyle aşk mı yoksa avuntular içinde anılandı





Bir bak etrafına neler oluyor
Nefeslerin boğuculuğu ruhunda ezaya dönüşüyor ve kokuyor
Oysa kutsiyet nefesin şiddetinde ki güzelliğin rıza ölçeğinde kovuyor





Neden kendini ispatlamak istiyor
Etrafına alaycı nazarlarla pes ettiriyor ve edebide hiçliyor
Kim av oluyor ve avcı kendini kandırarak ruhundan habersiz kalıyor





Ey yar cananı kalbinde ara
Her ne kadar bahaneler içinde solusan da dönüş mutlaka ona
Lakin ne olur bir solukta korkma ve kimliğindeki hikmeti arayıp yokla





Zalim sadece döven deldir
Hakları gasp eten kepazenin sadece renklerinden bir ölçüdür
Ruhunun ve kalbinin dirliğinden habersiz olan emaneti canda küçülür






Mustafa CİLASUN