Yalan kürenin derinliklerinde bir yerde bir yaşanmışlıktı sadece uyandığım, çaktığım mevzu. Keşke daha uyanık olabilseydim ve sen de bana çaktırsaydın, her mavi suyuna dalışımda kum taneleriyle saklamasaydın gerçekleri. Ya da Türk kuşunun içinden her şeyi net görebilseydim hostesin getirdiği içeceğimi yudumlarken.

Neden hiçbir şey doğallığıyla kalmayı beceremedi ve şaşırdığım bazı şeyler normal göründü diğerlerine? Beni onlardan ayıran ne? Sen onlara mavi suyunun derinlikleri veriyorsun ya neden ben de alamıyorum? Dürüstlüğün, adaletin nereye kayboldu?

Bazen şaşırıyorum, nasıl böyle inanıp sevebiliyorum insanları da sonra diğerlerinden duyuyorum ki bilmediğim şeyler varmış, sevmek gerçek bir duygu değilmiş suyun üzerinde…inanmak zaten safça bir şeymiş ve kimse buna sahip değilmiş.. Açıkça mevzuna asla uyanamadım ve her şey ters gitti ben iyi gittiğini zannederken değil mi? Belki de umursamazlığımdan, ama sen de beni unutmuşsun kum taneciklerinin ardını hepimize göstermek için diğerlerini yanına alırken, bir tek beni unutmuşsun.