Sen hani sorardın ya hiç ağlarmısın diye bende hep olurmu ben hiç ağlamam beni ağlarken göremezsin derdim, Ben ağladım...Hemde defalarca. Her aklıma, gelişinde her umududumu kırışında, her seni isteyişimde...Sen bilmiyordun söyleyemezdim bilemezdin çünkü biliyordum kalbini acıtabilen biri vardı. ben bunu hissettiğimde içimin nasıl yandığınıda bilemezsin.sen gülerken hep düşünürdüm keşke zaman donup kalsa burda.ben bi kenara oturup seni izlesem öylece. hiç bozulmasa hiç asılmasa yüzün. Yeni anladım sen beni kardeş gibi görüyosun böyle görmeye çalışıyorsun. bu kelimeyi yazarken bile düşünmek o kadar acı ki. oysa ben senin için dünyalardan vazgeçmezmiyim, saçının bir tek teli için yakmazmıyım bu şehri hemde sonumu hiç düşünmeden.O kadar yandıki şu kalbim anlatılacak gibi değil bu acı.ben sonumu biliyordum olmayacağınıda biliyordum ama bana bu kardeş kelmesi çok ağır kaldıramam...Diyorum bazen belki çekip gitmeli buralardan herşeyden kaçıp gitmeli belki ama olmaz oda olmaz biliyorum gözlerinde benimle gelir unutamam seni...Ama çağresi yok bitecek bu sevda ben bunu bitirecek kadar güçlü olmalıyım. Ama bil ki; canım alıp can evimden vurdun ya sende, faydası yok artık geri dönsende. sen bana o sözü ettin ya bu kalbim açarmı hiç kapısını sana. bu acı içerisinde kalıp orada bitmeli... Bir kere bile yüzünün asık olmasını dayanamadım kıramadım seni.artık tek merak ettiğim çektiğim bunca acı nereye gitti ne içindi hepsi boşunamıydı...Seni bir kere bile suçlayamadım biliyorum bunların hepsini ben bile bile yaptım içimde küçük çok küçük bi umut vardı. seni hep belki farkedersin belki sende seversin diye bekledim durdum.şimdi hiç umudum yok.yine söylüyorum sen göremezsin izin vermem buna ama ağlıyorum işe......