Oooofff... Oooofffffff....

İçim yanıyor, canım acıyor...

Ilgıt ılgıt kanıyor bir yerlerde görünmez olup da artık açık yara özelliğine kavuşan o derin çizik...

Ne zaman parmaklarım dokunsa tuşa ve açsam o televizyon denilen kara haber kutusunu, başıma korkunç ağrılar saplanıyor. Yüreğim deliler gibi çırpınıyor hangi kara haberi dinleyecek hangi fidanların yıkılışını izleyeceğim yine diye.

Yetmedi mi akan kanlar ve verilen kurbanlar?

Mehmedimmm... Can askerimmm...

Seni vatan hizmeti için yolcularken arkadaşların ve ailen davullar zurnalar çaldı.
Halay tuttu eller yanyana dizilip ve düğüne gidercesine yolculadılar, bir akşam ya da sabah otobüsüyle. Kınalar yakıldı ellerine. Vatana kurban olasın diye.

Kurbanlar veriyoruz ey vatan!!!

Kendi topraklarında savaş veren başka hangi ülke var dünya coğrafyası üzerinde,
adına terör dedikleri bir şer yüzünden?

Kürt davasıymış... Hıhhh...

Hakkari’de patlatılan minübüste ölenler Kürt değil mi?
Şırnak’ta basılan köylerde daha adı konmamış kırk günlük bebe Kürt değil mi?
Madem Kürt meselesi bu mesele neden ayrılmıyor bu sabiler?

Ha diyeceksiniz ki onlar da var... Var elbette kandırılmışlar ama bir düşünün aynı ana babanın evlatları değil miydi seksen öncesindekiler de?

Neyin davası bu, kardeşi kardeşe vurdurtmaktan başka. Müslümanı Müslümana düşman etmekten başka nedir bu?

Farkında değil misiniz bir Haçlı oyununun tam ortasında ülkemizin kan gölüne çevrildiğinin?

Ne harika bir senaryo değil mi? Kandırılmış pek çok Müslüman kâh Sünni-Şii... Kâh Kürt-Türk-Arap diye birbirine kırdırtılıyor.

İtiraz etmeyin lütfen. Ben bu senaryoyu otuz yıl öncesinde de başka bir isimle izledim ve yaşadım.

O zamanlar bu filmin adı SAĞ-SOL kavgasıydı. Çarpışanlar, birbirinin gırtlağna çökenler Türk’tü. Sonuç alınamadı ve bu kez adı TÜRK-KÜRT olanlar birbirine düşman edilmeye başlandı.

Üstelik aynı kıbleye yönelip, aynı Allah’a secde ederek, aynı ayetleri okuyanlar...

Ben kulaktan dinlemedim yaşananları, birebir yaşadım herşeyi gerek seksen öncesinde, gerek şimdi terör bölgesinde.

Seksen öncesinde en güzel örneğini yaşadım ben bu anlamsız davanın, neyin davasıysa tabi.

Öz amcalarımdan büyük solcu, küçük sağcıydı. Babam en büyükleri ve akl-ı selim olanıydı. Büyük amcam küçük amcamı ihbar etmiş ve bir gece evimiz baskın yedi. Küçük amcamı kaçırırken babaannemin o canhıraş çığlıkları hala kulaklarımdadır. Rahmetlinin dizleri çürümüştü dövünmekten. Ve sebep oldular o anneye. Tam 20 yıl felçli yaşadı suçu ne ise.

Seksen geçti ve can ciğer kuzu sarması oldular iki kardeş. Fakat bedeli bir anne oldu.
Ben mi... Asi oldum tüm kavgalara karşı duran ve amcalarını asla bağışlayamayan.

Makina aynı makina, ham madde aynı, işleyenler aynı... Oyun aynı oyun.

Uyan ey milletim!!! Ne zaman duracak bu kardeş kanı?

Birer çınar olacak olan fidanlarımız neden düşüyor tek tek. Hangi ölü toprağı serpildi üzerimize?

Hangi gaflet uykusunun kaçıncı bölümünde serilmiş de yatıyoruz pervasızca?

Mehmet Akif’in dediği gibi...
Sahipsiz bir vatanın batması haktır
Sen sahip olursan bu vatan batmayacaktır...

Kalkın birlik olalım ve bu Haçlı saldırısını durduralım.


Asimaral...21.EKİM.2007