1453’e gittim bugün…

Kapıda uzunca bir kuyruk vardı. ‘Yok canım, deli mi bunlar… Hepsi içeri girmek için mi bekliyor… Kafayı yemişler!’ dedim.

Ve bir şekilde içeri girdim…

İçeri girdiğimde gökkubbenin büyüsüne kapıldım. Gözlerimi gökyüzünden alamadım. Bir taraftan top sesleri ve mehter marşı çalıyordu. Gördüğüm manzara karşısında hayrete düştüm.

O an o dakikada İstanbul fethediliyordu. Şahitim… gerçekten oldu…

Fatih Sultan Mehmet at üstündeydi. Hocası Akşemsettin ellerini açmış dua ediyordu. Savaşın orta yerindeydim. Ortalık alev alevdi. Askerler at üstünde ellerinde kılıçları mızraklarıyla savaşıyordu. Atların ayağının dibinde yaralı askerler vardı.

Kaleden aşağıda bulunan askerlerin üzerine kızgın yağ döküyorlardı. Kaleden düşen askerler, kılıçlar havada resmedilmişti.

Yaralıları tahta sedyede taşıyorlardı. Yaralılar için çadırlar vardı.

Kiliseler vardı.

1,5 metreye yakın kılıçlar vardı.

Ulubatlı Hasan’ı bile gördüm...

Ya yok böyle anlatmakla falan olmuyor. On bine yakın figür var ki hangi birini anlatayım. İnsan bakmaya doyamıyor. Her baktığı yerde farklı şeyler yakalıyor.

Yüzlerdeki o ifadeler bile saatlerce sizi esir almaya yeter. Her askerin yüzündeki ifade bir başka. Öyle gerçek ki…

Gidin görün. İstanbul’da yaşıyor ve Topkapı’da olan bu mekanı görmeye gitmiyorsanız hayatınızın hatasını yapıyorsunuz. Dünyayı dolaşsanız böyle bir güzellik göremeyeceksiniz.

Orada ne kadar kaldım bilmiyorum. Çıktığımda gördüklerime yaşadıklarıma inanamadım. Bu bir rüya olmalıydı.

Evet bu bir rüyaydı… Yeniden görmek istediğim…

www.panoramikmuze.com/