Yüzyılların eşiğinden koşup gelmiş bir kan davasımıdır yüreğimin kaçtığı?Bu soluksuz koşunun miladı hangi zaman boyutunda giz olmuş.Sebebi hangi kitabenin satır arasında kilitli.Menzilden gelecek habercinin yollarını devler zaptetmiş olabilir mi?Yaralanmanın her cinsine tatlı dil reçete etsek kafi gelir mi?Duvarlara sesleneceğime boşluklarımla söyleşmeye devam etsem ve cevap olarak yankılanmalarımı kabul etsem makul miktarda kâr sayılabilir mi?

Sanırım...

Yorulmuş olma hakkımı kullanmalıyım."İmza yetkisine sahip kimseler aranıyor"şeklinde eklentiler yapmalıyım duyurularıma .İzin belgem kimde ise,henüz rica minnet talep etmekteyim ancak sürece bağlı başkaldırışlar bünyem içerisindedir.Uyarmalıyım

Sakın!

Geleneğe dönüşmüş bir intikamın bilmem kaçıncı kuşak seçilmişi olduğum umulmasın.Yüreğimin kudretine büyüteçle bakılmış zannederim ve bilirim ki kendisinden olsa olsa bir kör kılıç olur.Atsan atılmaz satsan pul etmez kabilinden.

Ayrıca yorgunum...

Ne çok koştum, ne çok...Küçük notlar iliştirdim akrep ile yelkovan arasına bir yerlere.Ve küçücük izler bıraktım geçtiğim zaman dilimlerinde.Belki kaybolmuşumdur,belki bir farkeden olmuştur diyerek.Zambaklar,laleler,karanfiller ektim gizli saklı köşelere.Ardımdan gelen olursa hoşluklar bulsun diyerek.İnce ince işledim her cepheye zerafetin nakışlarını öyle ki "cephe" kelimesi dahi çelişkilere gark oldu.

Ne çok konuştum...ne çok...Herkes gevezeliğime verdi.Ancak çocuklar anladı korkmakta olduğumu.Oyunlarını getirdiler,oyncaklar koydular korkularımla arama.

Şimdi;

Kendimize yeni yeni oyunlar türetiyoruz.Koşar halde oynanabilecek oyunlar.Sobesi olmayan saklanbaç gibi mesela duruma uyarlanmış oyunlar.

Törpülenmiş duygularımızın yasını tutmaktan emekli olduk.Mızmızlandık mı pışpışlıyoruz birbirimizi malum hayat müşterek.Hem yüreğim de anladı sanırım artık yavaştan ilerlemenin gerekliliğini.Daha az koşturur oldum peşinden yalvar yakar iknalar için .Daha az vaaz verir oldum.

Ve...Belki de...

Bir sona eriş vaktinin habercisidir görünen

Belki de sonu görünmüştür çoktan yolun.Koşturmaktan,anlamlandırmaktan,anlaşılmayı dile(n)mekten azledildim belki ...Kim bilir.

Ancak;

Hep merak edeceğim; nedir yüreğimin bu denli kaçmakta ısrarlı olduğu.Neydi her yaklaştığımda bulduğumu sandığım sır.Bu denli yara bereye değeceği umulan neydi?Hangi akla hizmetti dibi sonu bilinmezlere umutlu sepetler salmak.Medet umulan neydi?Neyin peşinden gidişti bu...

Peki;

Şimdi vazgeçiyor olmak nedendi.Bunca birikmişi çöpe atmak.Neydi artık son vermek gerektiğini yüzüme vuran ve beni ikna etmiş olan.

Hep merak edeceğim ve hep artacak bu türde sorularım...Belki de duramayacak bir gün yine merakımın peşinde koşulara katılacağım.Kim bilebilir belki sonunda "sırra" vakıf olacağım..Belki...