Şimdi düşünmek için bir akıl gerek


Niye hissiyatım perişan ve gevrek, çetrefillik içinde kaimdir avare bellek


Ah sürgün yıllar, ne söylesem kar etmeyecek


Ruhumu titreten hırçın fırtınalar bilmem ki artık ne vakit hali dinecek







Ey badı sabah, ne zaman duyacaksın çığlıklarımı


Kalbimin ilmik ilmik dağlanan yanıklarını, nefesin şevksiz bizarlığını


Ömrün son durağına ramak kalmış naçarlığımı


Durma artık bir ses ver, umudun kalanıyla gönlümde aşkla yeşer







Kimlere sormadım, sinemde hazan hiç tükenmedi ki


Gönlümün ayaz duvarları hiç ısınmadı ki


Gözyaşlarım hakikatin sevdasıyla bir pişmanlık yaşamadı ki


Ne kaldı geriye müddeti nefesten arîleşen hiçliğimle, döndüm bir deliye







Ne hilalleşen karakaşların meftununda acizliğimi anarım


Ne tenselliğin dirliğinden ilzam olan heveslere dalar bir aşk yaşarım


Diyarların suskunluğunda gönlün makûs gözyaşlarını ararım


Sazımı çalarım, mızrabı hüzünle yüreklere hazin bir esin bırakırım







Ey hak, duy sesimi, gönlümün meşalesinden ayan olan hislerimi


Kalbimin inşiraha muhtaç olan hallerini ve dilimin edebi çaresizliğini


Şimdi divanındayım


Naçarlığın eşiğinde kalbi fakirliğimle bizarım aşkla yalnız seni anarım


Maksuda nail olmak için bilmem ki ne yaparım, gönlümü kime yaslarım







Bu manada ne düşlerin serencamında yaşarım


Ne hülya vahalarında sayıklarım, ne aşkın mahzunluğunda yüreğimi zevke adarım


Bir faniliğin meşkiyle ve ecrin ferahlığında umudun feyzine dalarım


Durmadan aşk için ağlarım, sevdanın rahlesinde sabahlara kadar sancılar yaşarım






Mustafa CİLASUN