Sema, çalıştığı şirketin yayla turuna katılmıştı. Çam ormanlarının içinde çok güzel bir yaylaydı geldikleri yer. Yörük Hanımları, sacın üzerinde kızarttıkları gözlemeleri, buz gibi yayık ayranıyla, ikram ettiler misafirlerine. Sema, nar gibi kızarmış gözlemeyle, köpüklü ayranını alarak, büyükçe bir çamın dibine oturdu.

Gözlemesinden kocaman bir lokma ısırdı; çünkü dağı tırmanırken hem yorulmuş, hem de acıkmıştı Sema. Gözlemesini iştahla yerken, çocukluğunda annesinin yaptığı gözlemeler aklına geldi birden. Annesi hiç üşenmez, evde yemek ya da ekmek olmadığı zamanlarda biraz hamur yoğurarak, birkaç katmerle, birkaç şepit yaparak çocuklarını doyurmaya çalışırdı.

Gözleme yapıldığı gün evde babası olmazsa, kardeşiyle beraber adeta bayram yapardı Sema. Annesi, evde peynir varsa, gözlemenin arasına biraz peynir kırıklar, peynir yoksa bir dal taze soğan koyarak dürüm yapıp çocuklarına verirdi. Çocuklarını doyurmak için, ya çok az yer, ya da hiç yemezdi çok zaman. Peki ya babası… Babası, iyi kızarmış katmerleri üst üste koyup, bitirinceye kadar yer, çocuklarına birkaç yağsız şepit kalırdı sadece.

Sema’nın aklına babası gelince, hayallerinden sıyrılmak istercesine gözlerini kırpıştırdı. Ayranından bir yudum daha içti. Bir de baktı ki üçüncü gözlemeyi bitirmek üzere. Sanki yanında babası var da babasından kaçırırmış gibi yediğinin farkına vardı birden. Arkadaşlarına döndü:
-Tek lokma daha yiyemem; patlamak üzereyim!

O gün yaylada çok güzel bir gün geçirmişti. Eve geldiğinde, hava kararmak üzereydi. ‘’Nasıl olsa karnım tok, bir duş alıp yatayım.’’ Diye düşünerek banyoya girerken telefonu çaldı.

-Alo…
Arayan, on yıl önce ayrıldığı eski eşi Turgut’tu.
-Biraz konuşabilir miyiz Sema?

Sema ile Turgut’un bir çocukları vardı. Ara sıra bir araya gelip çocukları hakkında konuşurlardı. Sema, yine çocuğu hakkında konuşacaklarını sanmıştı.
-Tamam. Konuşalım; ama ben yorgunum, sen gelip alır mısın beni?

-Tamam. Geliyorum.

Sema, aceleyle üzerine bir şeyler giyerken kapı çaldı. Kapıyı açtı, dışarıya çıkmaya çalışırken, Turgut’ta içeriye girmeye çalışıyordu. Girdi de. Turgut’un elinde bir poşet vardı. Poşeti havaya kaldırıp salladı:

-Sana balık getirdim!
Sema, patlayıncaya kadar gözleme yediği için balık yemek istemiyordu; ama yine de Turgut’u kırmamak için balıkları kızartıp sofrayı hazırladı. Birlikte yemeğe oturdular. Sema tabağına küçük bir balık alıp Turgut’a eşlik ederken:
-Eşine neden yaptırmadın bunları da buraya getirdin Turgut?
Turgut, bir taraftan iştahla balığını yerken, bir taraftan da Sema’ya cevap vermeye çalışıyordu.
-Gitti!
-Nereye gitti?
-Ne bileyim ben nereye gitti; aramaya da hiç niyetim yok! Pabuç gibi dili var. Dır dır dır…! Bıktım usandım. Bir tokat patlattım gitti.

Sema başka soru sormadı. Turgut konuşmasına devam etti:
-Sema, biz ne zaman tekrar evleneceğiz?
Sema şaşkınlıkla bir süre Turgut’un yüzüne baktı. Sonra gözlerini yere indirdi. Tabağındaki balığı çatalıyla bir ileri, bir geri ittirdi. Turgut’u düşündü. Turgut kendisinden ayrıldıktan sonra sayamayacağı kadar kadınla birlikte olmuş, iki kez de evlenmişti. Oysa kendisi hâlâ evlenmemişti. Sema, Turgut için tahsilini yarım bırakmış, annesinin bütün itirazlarına rağmen yine de Turgut’la evlenmişti.

Evlilikleri boyunca Turgut, çok sorumsuz davranmış, defalarca evinin elektriği, suyu, telefonu kesilmişti. Bütün bunlara göğüs gerebilmişti Sema; ama araya başka kadınlar girinceye kadar… Turgut, bazen birkaç gün eve gelmezdi. Evde karım ve çocuğum ne yiyecek diye de pek tasalanmazdı. Kaybolduğu birkaç geceden sonra eve gelince, Sema nerede olduğunu sormaya kalksa, kaşını gözünü patlatıncaya kadar dayak atardı. Sema, bu evliliği kendisi seçtiği, ailesini dinlemediği için onlara da anlatamıyordu çektiklerini. En sonunda kocası, birlikte olduğu kadınla evlenebilmek için Sema’yı boşamıştı.

Sema, bir anda boşlukta kalmış, ne yapacağını şaşırmıştı. Severek evlendiği adamdan sık sık dayak yemek ayrı acı veriyordu, aldatılmak apayrı… Şimdi boşanmış bir kadın olarak, kendisine çeki düzen vermesi, çocuğu için yaşaması gerektiğinin bilincindeydi. Evini terk etmedi. Zaten bir oda, bir mutfaktan ibaretti evi. Bir işe girerek, hem evinin giderlerini, hem çocuğunun bakımını üstlendi. Yarım bıraktığı tahsilini dışarıdan tamamladı. İşinde çok çalışıp, yöneticiliğe kadar yükseldi. Kocasından boşandıktan sonra, ciddi anlamda bir erkeğe şans vermedi. Çünkü, artık erkeklere güveni kalmamıştı. Hayatında tanıdığı ilk erkek babasıydı. Babası, katmerleri kendi yiyip, şepitleri çocuklarına bırakan, çocuklarını hiç düşünmeyen bencil adamın biriydi.

Gözlerini yerden kaldırıp, Turgut’a dikkatle baktı. O eski yakışıklılığından eser kalmamıştı. Oysa Sema, kocasına yakışıklı diye âşık olmuştu.
Ya sorumluluk; sorumluluk zaten hiç onun yanından bile geçmemişti.
Sevgi; kendisini defalarca atlattığına göre, sevgiden de söz edilemezdi.
Turgut ikinci kez sordu:
-Ne zaman evleniyoruz?
-Seninle mi? Yo yo yoooooooooo!



Kadın olmak

Hayat yılkı atı gibi…
Dörtnala giderken,
Zınk diye durursun.

Dizginler ele geçmiş,
Özgürlük bitmiştir.
Çayıra, bayıra
Çıkamazsın!


İçindedir ateş
Söndüremezsin.
Sessizdir çığlıklar
Susturamazsın...


Taze otlar
Senin neyine?
Samanla yetineceksin…





Emine Uysal- Manisa/ Salihli

12 kasım 2010

şepit: saçta yağsız pişen, yufkadan kalınca yufka.