hayat, hiç bitmeyecekmiş gibi uzun, birazdan bitecekmiş gibi kısa geliyor insana. bir anlık duyumsamalarla anlıyoruz her an ölme ihtimalimiz olduğunu. sonra unutuyoruz, hırsla ve kinle yaşamaya devam ederek. o kısacık anlarda dursa hayat, hepimiz iyi insanlar olacağız. ama zaman durmuyor. ölüme kalıyor iyilik. ve şairin dediği gibi, ’ ölünce hepimiz iyi insan oluruz.’ yaşamın hay huyundan geçer, sakin limanlara demirleriz gemimizi.

istiyoruz ki hep, başımıza iyi şeyler gelsin. güzel tarafını tadalım hayatın. ama hayat, iyi ve kötünün birleşimi. ne kadar kavuşma varsa, o kadar da ayrılık var dünyada. bizler de bunlardan, nasibimizi alıyoruz. iyiye teşekkür etmiyoruz ama kötüye sitem ediyoruz. kim bilir belki de, nankörlük ediyoruz hayata. ne kadar ayrılık acısını tatsak da, biz de bineceğiz bir gün, mutluluk denen kuşun kanadına. farkına varmak ve korumak gerekecek mutluluğu, sevgiyi. bilenlerin dediği gibi, aşk bir anlıktır ama sevgi emek ister. koca bir çınar gibi salınır sevgi içimizde.

nasılsa şikayet etmek bir işe yaramayacak ve nasılsa gidenler, geri gelmeyecek. elimizde kalanın değerini bilmek, zaman geçirmeden de bu değeri onlara göstermek gerek. elbette gidenlere üzüleceğiz ama ’ böyle olması gerekiyordu ve böyle oldu.’ diyeceğiz biraz da. kendisine aşık olduğum şebnem ferah’ın da dediği gibi; ’ Hiçbir şey boşuna yaşanmamıştır diye inanmazsam, nasıl yaşarım?’ söylediklerimizden ve yaptıklarımızdan da pişman olmayacağız. ve pişman olmamak için de, ne hissediyorsak söyleyeceğiz insanlara. söylenmemiş sözlerin ağırlığını çekmektense, söylenen sözlerin bedellerini ödemeyi tercih edeceğiz. ve yalnızlığa alışacağız. kimi zaman tek başına sahil kenarlarında yürümeye, kimi zaman karanlık sinema salonlarında tek başına ağlamaya, gülmeye.. alışacağız.

dünyada kimse bir şansa daha sahip olmadı, yaşamak için. kimse de olmayacak. kısacık ve upuzun hayatımızda, karşımıza çıkan acılara da sevinçlere de, hep o aynı tebessümü savuracağız.. ne olursa olsun, inatla.. YAŞAYACAĞIZ!..

*

bu yazı, keşkelerle geçmiş bir yaşamın, özrüdür bu hayattan. kabul ola..