2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1591
Okunma
SOĞUK EVİM
Yine sabah oldu şehrin kenarındaki soğuk evimde.Pencereden bakıyorum yürüyenler, koşanlar var.Bir adam fırından çıkıyor, iki ekmek var elinde.Bir çocuk bisiklete binmiş,lakin sabahın köründe .Sonra dönüyorum sessizliğe alışkın mutfağıma Mutfaktaki masam bana bakıyor ben masama.O da isyanlarda, lakin ne arayan ne soranı var.Tek dostu bir tuzluk,bir örtü ve birde eski bir mum.Demir başlıklı yatağım takılıyor gözüme,Vay be diyorum kendi kendime üzülerek, ezilerek.Aynaya bakmaya korkuyorum ne göreceğimi bilerek.Sonra isyan ediyorum kadere, talihe,herşeyime Biliyorum ki yıllar benden çok ama çok şey aldılar.Bu yollar,bu şehir ,vefasız aşkım çok şey çaldılar.Geceler boyu ağlamak alışkanlık oldu bende.Bu soğuk evim, bu soğuk odalar çok şey biliyorlar.
Bülent ÖNGE
MUĞLA
30.10.2010
Cevap Yaz