birinin vermek istemediği bir şeyi bir punduna getirerek, kandırarak, hile hurda, katakulle, göz boyama, şirinlik, zorbalık ile alan, aldığı şeyi aldığı an değersizleştirecektir.

sevdiğini söylediği kız ona, onda olanı sunmadıkça şiirler yazan, kafası bir dünya ortalarda dolanan oğlan, alınca kızdan alacağını, ondan başkasını görmez gözleri ile karşı kaldırımı gözlemeye başlar ya, işte bundandır.

bir diğer versiyonda ise istenen de istiyordur aslında; ama oldurtmamak daha lezzetli geliyordur. kabalar ülkesinde naz maz diyorlar buna. işin hakikatli tarafı abartısı halinde bu tavrın, uzun sürmesinde ya da; olmasına izin verdiği anda acemi cerrah olur oluru olurlayan, bunu bilmez oldurtan, bilse de çoğu zaman. biçildikten sonra akıllanmamıştır ve yaralanmıştır haliyle ve bir terzi arar kendine. dikilmesi gerekir açıkta kalmamalı iç ve diken dikişleri okşarken bir darbe de ondan yer ki o da ayrı mevzu. geçen bir kızımız diyordu: neden sadece sevgi ve duygusallıkla olmuyor bu iş? son son iş hep iki bacak arasını açmaya geliyor. açmasan olmuyor, açsan olmuyor... cinsellik olmadan sevilmek neden olmuyor. feryat ediyordu kızımız. haklı, ama haksız da. kağnı öküzü olmamak lazım. sevgiyi taşımak kadar aptal bir uğraş yoktur. sevgi taşır, taşınmaz.

çözüm ne? okuyun blogları ve yaşamınızın dizginini elinize alın. aldınız aldınız, alamadınız... bir iki burun kıvırır sonra yan yan gelirsiniz sözüme.