O değil de;

Biyerde okudum, ‘Namazın niyazın kazası olur da sensiz geçen günlerin olmaz’

Ne kadar derin ne kadar güzel bir söz.

O değil de;

Geçmişi unutmamak gerek elbette. Ama, giderken her gittiğimiz yere peşimizden çanta gibi sürüklemenin de anlamı yok.

Büyüklerimiz yememiş içmemiş özlü sözler hazırlamış.

Demişler ki, ‘Dünü olmayanın yarını olmaz’

O değil de;

Hep saçma sapan şeylerle yıkamışlar beynimizi. Avutmuşlar bizi, dün/yarın diye. Herkes adeta bugünü unutturma çabası içine girmiş.

Benim gibi düşünen biri de çıkıp, ‘Dün geçmişte kaldı, yarın bana çok uzak. Ben bugünü yaşarım’ demiş.

Alkış efektimiz olsaydı tam yerine rast gelmişti.

O değil de;

Geriye dönüp bakmaktan önümüzü görmüyoruz, ağaca tosluyoruz. Geçmişin zaten kendine hayrı yok. Bu mantıkla ne bugün ne de yarın bize hayr edecek. Hep zarar hep ziyan…

O değil de;

Küçük amcam esprili bir adam.

‘Ah gençliğim ah!’ derdi. Sonra da; ‘Gençliğimde de bi b.. yoktu ya’ derdi.

Artık yapmıyor böyle espriler ama çocukken beynime kazınmış işte.

O değil de;

Şekilde görüldüğü üzere mazi ve âti arasında sıkışıp kalmışız. Bkz. şekil-a

O değil de;

sorma ne haldeyim/sorma kederdeyim/sorma yangınlardayım/başım duman

O değil de;

İyi bayramlar.