Dünyada milyarlarca insan var.Çoğu birbirinden habersiz yaşıyor.Peki hiç size uzak olan bir insanın ne yaptığını,nasıl yaşadığını merak ettiniz mi?Ben bazen çok merak ediyorum.Arkadaşlarımla gülüp eğlenirken veya müziği son ses açmış dans ederken zaman hızla geçiyor.Bu zaman aralığında dünyada sayısız olay oluyor.Mesela bir uçak düşebilir,birileri ölebilir,birilerine işkence yapılabilir,birileri ağlayabilir...Kısacası ’’birilerine’’ kötü şeyler oluyor her ne kadar istemesem de.Benim elimde olmasa da dünyada bir çok insan acı çekiyor.Ben eğlenirken onların acı çekmesi tuhaf bir durum.Ne olduğundan haberim olmasa da dünyanın çok büyük olduğunu göz önüne alıp aklıma çeşitli olaylar getiriyorum.İnsan var olduğu sürece birileri acı çekmeye mahkum.Her saniye insanlar ölüyor,hayatlar bitiyor.Hayatını kaybeden ben değilim belki ama onların yerinde ben de olabilirdim.Ben mi garibim yoksa insanlar çok mu duyarsız?

İnsanın en temel ihtiyaçlarından biri beslenmedir.Fakat ne yazık ki dünyanın yarısı yiyeek bir şey bulamıyor.Ben şanslılardanım.Akşam,ailemle beraber sıcacık çorbamı içebiliyorum.Çorbadan sonra ana yemek.Ve birden aklıma geliyor.Ben karnımı doyururken dünyada kaç kişi aç?Cevabı yüreğimi burkuyor,yemeğimi tüm dünyayla paylaşmak istiyorum birden.Ben aç kalırım,doymasam da olur.Yeter ki günlerdir aç olan küçücük çocukların karnı doysun.Sevinsinler,aç kalmasınlar,ölmesinler.Ama elimden bir şey gelmiyor.Onlara yemek veremiyorum.Fakat ben her gün karnımı doyuruyorum.Onlar aç yatıyor.Ben sıcacık yatağımda mışıl mışıl uyurken,savaş mağduru çocuklar ve anneleri korkudan birbirlerine sarılıp uyuyakalıyorlar.Sabah beni uyandıracak bir alarmım var.Onlarınsa silah sesleri...Okula gidiyorum,bazen gitmek istemesem de.Eve geliyorum kapıda annem karşılıyor.Akşam yine ailemle beraberim.Onlar ise savaşta ölen insan yığınının arasından ailelerini arıyor...Şimdi soruyorum.Sizce bu adil mi?Birileri zevk,sefa içinde yaşarken,diğerlerinin acı çekmesi,açlıktan ölmesi ve buna kimsenin dur diyememesi...Sadece uzaktan bakıyoruz,Allah yardımcısı olsun diyip unutuyoruz.Bizim üzülmemiz hiçbir şeyi değiştirmiyor.Yaşananlara seyirci kalmak yetmiyor!

Susuyoruz,unutuyoruz ve birileri acı çekiyor hala...