Murat telefonda Nazan’a, “Akşam sizde olacakmışız, neler oluyor?” diye sordu

Nazan, “Annemle doktora gittiğimde hamile olmadığım anlaşıldı. Senin söylediğin gibi yaparak test sonuçlarının yanlış çıkmış olabileceğini söyledim ama şimdi de başladığımız yere geri döndük. Evlenmemize engel olmaya çalışıyorlar” dedi.

Murat, “Bu hamilelik işini de nereden çıkardıysan...’ dedi. “Şimdi kapatıyorum, bizimkileri akşama hazırlamalıyım, onlara sormadan geliriz dedim ama umarım bir planları yoktur da gelmeyi kabul ederler” dedi ve telefonu kapattı.

Nazan’ın annesiyle babası neler konuşuyordu acaba?

Annesi babasına Murat’la konuştuğunu, akşam için ailesiyle birlikte davet ettiğini ve Murat’ın da teklifi kabul ettiğini söyledi.

Babası, “En iyisi bu işi uzatmadan nişanı bozmak” dedi sonra da Nazan’ın tepkisini merak ederek, “Nazan olumsuz birşey söyledi mi?” diye sordu.

Annesi, “Nazan garip davranıyor çok şaşkın. Umarım yanlış bir karar vermez” dedi.

Murat cephesinde de sıkıntılı anlar yaşanıyordu. Murat babasına, “Nazan’ın ailesi bu akşam bizi davet etti ben de geliriz dedim. Sizlerle konuşmaları gereken konular varmış. Geliriz demekle umarım sizi zor durumda bırakmamışımdır” dedi.

Babası, “Gitmekten başka seçeneğimiz yok ama annen bundan hiç hoşlanmayacak, bilirsin emrivakileri hiç sevmez” dedi. Tam o arada annesi yanlarına gelerek, “Söyleyin bakalım neymiş o hoşlanmayacağım şey?” diye sordu.

Babası, “Nazan’ın ailesi bu akşam bizi evlerine bekliyormuş. Murat’a söylemişler o da bizim adımıza gideceğimize karar vererek geliriz demiş” dediğinde annesi bu işten gerçekten de hoşlanmadı.

“Ah oğlum başımıza ne işler açtın. Senin hatırına her söylenilene Evet dedik ama anlaşılan hala halledemediğimiz şeyler var. O kız sana uygun değil, bunu sen de biliyorsun. Jale’yi o kadar istedim, tam bizim ailemize yakışır şekilde bir genç kız...’ diye söylenirken Murat devreye girip, “Anne bırak şimdi Jale’yi, ben Nazan’ı seviyorum. Onunla evleneceğim. Bunu kabul etseniz iyi olur!” dedi.

Ortam yay gibi gerilmişti. Babası Murat’a çıkışarak, “Annenle ne biçim konuşuyorsun, bir daha sakın annenle konuşurken sesini yükseltme! Annen söylediklerinde haksız da sayılmaz” dedi.

Murat babasını dinlediği birkaç dakika içinde, annesine gerçekten de sert davrandığını fark ederek annesinin yanağına bir buse kondurarak, “Özür dilerim anne sinirlerim çok gerildi. Akşamın stresi şimdiden beni sardı, kendimi kontrol edemedim beni affet” diyerek gönlünü almaya çalıştı.

Herkes sinirli ve üzgündü. Annesi, ’O kız yüzünden üzüleceksin, hissediyorum. Senin zarar görmeni istemiyorum. Babanla tek telaşımız bu” diyerek onu korumaya çalıştıklarını anlattı.

Nazan cephesinde de Murat cephesinde de bütün dengeler değişmişti. Nazan’ın hamile olmadığı haberiyle ailesi büyük sevinç yaşadı. Murat’ın ailesi de bu akşam gerçeği öğrenecekti.

Her iki aile de Nazan’la Murat’ın flörtten öte gitmediklerini bilseler kimbilir neler olurdu...

Murat ne yapacağını neye karar vereceğini şaşırdı. Bir tarafta Nazan diğer tarafta Nazan’ı hiç onaylamayan anne ve babası.

Nazan için de durum çok karışıktı. Bir tarafta Murat, hayalini kurduğu evlilik, okul ve diğer tarafta Murat’ı Nazan’a yakıştırmayan ailesi.

Nazan odasından çıkmıyordu. Murat da odasına kapandı ve Nazan’ı aradı. “Bizimkiler çok gerildi sizde durum nasıl?” diye sordu.

Nazan, “Çok rahat görünüyorlar, Murat korkuyorum ya evlilikten vazgeçerlerse” deyince Murat, ‘ Biz birbirimizi seviyoruz, zamanla sevgimizi anlayacaklar saygı duyacaklar” dedi.

Nazan Murat’ın kendine olan hislerini duymaktan büyük güç aldı. Aşkı karşılıksız değildi. Murat da ona aşıktı ve gerektiğinde aşkı için savaşacağını üstü kapalı dile getirmişti. Bu telefon görüşmesi her ikisine de çok iyi geldi. Biraz olsun rahatladılar.

Nazan’ın anne ve babası sevinçliydiler. Büyük bir dertten kurtulmuşlardı. Ama Nazan’ın Murat’a olan aşkıyla nasıl başedeceklerini bilemiyorlardı. Hiçbir şekilde kızlarını kaybetmek istemiyorlardı.

Her iki evde de akşam yemeği için masalar hazırlandı. Murat’ın evinde belirsizlik ve sessizlik içinde yemekler yendi ve masadan kalkıldı.

Nazan’ın evinde keyifli bir akşam yemeği yeniyordu. Babası, “Yemekten sonra gecikmeden hazırlanalım da misafirlere yemekte yakalanmayalım” dedi.

Vakit gelmişti. Çok geç olmadan Murat ve ailesi Nazan’larda olmalıydı. Özenle kıyafetler seçildi ve Murat’lar Nazan’lara doğru yola çıktılar.

Nazan’ların evde garip bir rahatlık vardı. Babası hiç sinirli değildi. Yemek sonrası kıyafetler şıklaştı. Nazan bu gece kıyafet konusunda hiç panik olmamıştı. Bir blucin ve badi seçip giydi. Makyaj yapmak da istemedi. Saçlarını taradı ve çok sevdiği parfümle geceye hazır olacağına inandı.

Herkes hazır halde salonda toplandı. Nazan’ın kıyafeti ve duruşu babasının gözünden kaçmadı. “Ne o, yoksa yine annen makyaj yapmanı yasakladı mı?” diye sordu. Annesi suçlandığını düşünerek, “Hayıırr yasaklamadım. Bu gece dilediği gibi makyaj yapabilir” dedi. Nazan, “Makyaj yapmak istemedim baba” diyerek konuyu kapattı.

Yol boyunca Murat’ın annesi söylendi, “Nedir bu emrivaki böyle, kız hamile diye hemen düğün mü isteyecekler acaba?” dedi.

Babası, “Evet mümkündür. Zor bir dönemden geçiyoruz. Onlar için de hiç kolay değil. Düğün için acele etmelerini anlayabilirim” dedi.

Annesi Murat’a dönerek, “Böyle bir hatayı nasıl yaparsın halâ sana inanamıyorum!” dedi.

Babası, Murat’la annesinin çekişmesinden çok sıkılmıştı. Birden aklına geldi, “Çiçek aldınız mı, elimiz boş mu gidiyoruz?” diye sordu.

Annesi, “Bu çocuk akıl mı bıraktı, almadık çiçek miçek. Bir çiçekçi bulalım da alalım, elimiz boş gitmeyelim” dedi.

Bir süre arandıktan sonra çiçekçi bulundu ve annesi gül almayı düşünürken Murat, “Hayır beyaz papatya alalım Nazan kır çiçeklerini çok seviyor” dedi.

Babası çiçek kavgası yaşanmasın diye, “Hadi papatyalarımızı alalım da gidelim, geç kaldık ayıp oldu” dedi ve çiçekçiden papatyalarla birlikte çıktılar.

Neyse ki artık Nazan’ların evinin önüne gelmişlerdi. Tedirgin bir şekilde arabadan inerek kapıya geldiler. Son bir bakışma sonrasında Murat zili çaldı ve karşısında Nazan’ı gördü.