Çoğu zaman mutlu bir gün geçirmek arzusuyla uyanıyorum,ama sen yoksun.
Senin olmadığın bir günüm nasıl mutlu geçebilir ki?
Kalbimi tekrar kafesine kapatmam gerek.
Ve sanırım bu sefer kilidini,denizin en derinlerine gömmeliyim.

Kilidi her açışımda başka bir kafese gidiyor kalbim.
Ve onu ordan alamıyorum..
Her çıkarmaya çalıştığımda; kanatıyorum,yaralıyorum ..
İzleri kalıyor kıyıda köşede,
Acı veriyorlar bana, ama silemiyorum ...

Ve kıskanıyorum.
Hergünü mutlu olan insanları kıskanıyorum.
Onların yanında olmasını istedikleri hep yanlarında.
Benimde yanımda olmaları için ne yapmam gerek !?

Ben hayatta,şu hep mutsuz olanlar filminde biletimi doğuştan almışım.
Aslında almadım,zorla elime tutturuldu.
Yırtmaya çalıştım, olmadı ...
Anladım ki uyanmak bana göre değil.
Bende şimdi her uyuduğumda, seni unutmak umuduyla uyuyorum.
BsraK