Hepimiz nesnel dünyamızda yaşıyoruz; duyuyoruz, konuşuyoruz ve görüyoruz. Peki, hayata doğru bakmasını biliyor muyuz? Yani bir şeye bakarken yaptığımız değerlendirmeler objektif mi, yoksa aklımız, duygularımız, bilgimiz ve edindiğimiz tecrübelerin etkisinde mi? İşte bakışlarımızı bir süzgeçten, elekten geçirerek bir oto kritik yapmalıyız...

Ne oldu bizlere, yüzlerimiz bal yerine sirke satıyor… Bir çiçek bahçesi yerine mahkeme duvarı gibi görünüyor. Acaba yaşantımızda ve ilişkilerimizde bir şeylerin bizlerden yavaş yavaş kaybolduğunu farkında mıyız? Benlik bunalımına, kişilik bozukluğu sendromuna tutulduğumuzu farkında mıyız?

Bugün her zamankinden daha çok dosta, arkadaşa, sevgiyi çoğaltacaklara, hüznü azaltacaklara ihtiyacımız var… Öyle anlar olur ki güzel bir söze, bir tebessüme bile hasret duyarız. İnsanların birbiriyle karşılık beklemeden hal hatır etmeleri bile büyük bir lütuf ve mükâfat olarak değerlendirilmiştir.

Biri bize ne kadar özel bir insan olduğumuzu, etrafımıza ışık ve umut saçtığımızı hiç söyledi ya da ima etti mi, ya da biz söyledik mi? Şayet biz birilerinden farklı olmak istiyorsak farklılığı oluşturmalıyız. Bu farklılık başta karşılıksız sevgidir, yardımdır. İnsanlar için paradan, puldan, maldan, mevkiden önemli şeylerin olduğunu dışımızdakiler bize her an gülümseyerek, hal hatır ederek davranışlarıyla gösteriyorlarsa, biz ne yapıyoruz?

Şu kelimelerin içini doldurmak lazım; arkadaş farklı, dost farklı, akraba, kardeş farklı… Bazen bizim en sevdiğimiz arkadaşımız, ya da dostumuz kardeşimden önde olabiliyor. Bugün şunu söylüyorum ki, görüntüyü gerçekle birbirine karıştırmayın. Karşınızdakini önemseyin, değer verin ki, o da size aynı şekilde misliyle davransın. İyi günde de kötü günde de ben yakınımdakileri önemserim, diyorsanız çok güzel. Bu dostluğun, arkadaşlığın elidir, dostluğun devamlılığıdır! Böyle arkadaşlarımız, dostlarımız olmasından dolayı çok memnunuz! Böyle yaşamak bir umuttur, mutluluktur…

İnsan insana her zaman muhtaçtır. Bir şeyler kazanalım derken asıl değerlerimizi heba ediyoruz. Birbirimize olan sevgi, saygı ve güveni yıkıyoruz. Yavaş yavaş dostluğu, arkadaşlığı, kardeşliği kaybediyoruz.

İnsan insana dost, arkadaş olmalı. Dostunun, sevdiğinin yanlışını görüp de söylememek en büyük düşmanlıktır. Neyi, nerede ne zaman konuşacağını ve yapacağını bilmeli insan... Üç şey üç şeyle güzelleşir: Kibir, tevazu ile. Hırs, kanaat ile. Haset, nasihat ile…

“Hayat, nefrete harcanacak kadar uzun değil “. Hayatımızın sonuna kadar eksiklerimiz olacaktır. Belli bir zaman diliminde ortak paylaşılan gayeler sayesinde eksilerimizi artıya dönüştürebiliriz. Kimi zaman kendinizi eleştirip, bazen geçmişte kalanları gözden geçirip, dersler çıkarın ki güzel çirkin, eğri doğru ortaya çıksın…

“Başkasının önüne ışık tutarken kendi yolumuzu da aydınlatırız.” İnsan eksileriyle var olan, yaratılmışlar içersinde en mükemmel, en şerefli olduğunu farkında olmalı. Gülün dikeniyle birlikte var olduğunu ve güzel olduğunu, kendini mutlu etmenin yolunun karşısındakileri mutlu etmek olduğunu görmeli ve fark etmeli. Eşine, arkadaşına seni şundan dolayı seviyorum!” demenin mutluluk yolunda müthiş bir güç olduğunu bilmeli.

Ahde vefa göstermek dostluğun, gerçek arkadaşlığın gereğidir. “Sana yapılmasını istemediğin şeyi sen de başkasına yapma!” İyi dostlar insana kitaplarda yazılmayanları bile öğretir... İnsanın sözü hikmet, bakışı ibret ve susması ders olmalıdır. Yaşamı anlamaya başladığın andır hayatının manası…

Sorun ben demeden, kendimizi karşı taraftan görmek… Başka birinin penceresinden bakabilmeyi bilmek… Kendi başına başkasıyla, başkasıyla kendin olmak… “Hayat, yaşantı aramak değil, kendimizi aramaktır." (C.Pavese)

Şerefle bitirilmesi gereken en ağır görev hayattır. Bu nedenle; bir lokma için şerefini ayakaltına almaya, bir anlık zevk için namusunu lekelemeye, bir zamanlık mevki için ayak öpmeye, günlük menfaatler için faziletini karartmaya değmez…

Yarın bambaşka bir insan olacağım diyorsanız, niye bugünden başlamıyorsun?

’’Her yeni gün, kalan ömrümüzün ilk günüdür.’’ Bu günleri dostluğa, kardeşliğe, arkadaşlığa kısaca, samimiyete, dürüstlüğe adayalım