Ruhumdan yüreğime pulsuz mektuplar…
Gözyaşlarım aydınlatıyor şehrimin karanlık sokaklarını. Ağır aksak yürüyorum hayatımın karelerinde. Kimi zaman düz yollarda sebepsizce yıkıldım, kimi zaman yıkılanları topladım yalnızlığı yavan dudaklarımla emerken. Hep gölgelerde yalnız başıma güneşin doğuşunu seyrettim. Bir yudum sevgiye tutunup kirlenmemiş umutlarımı düşledim. Sevdanın kollarında bir dirhem umut aradım durdum. Kuş tüyü yastıklarda delice yaşamak değildi benimkisi. sadece yüreğimden akan kanlı gözyaşlarımı yüreğiyle silecek bir sevda. Çok muydu bu istediklerim onu da bilemiyorum.
Yorgun savaşçı gibi acıyı emdim dudaklarımla. Herkesin gönül evinde bir acı yanıyordu biliyorum. Benim de yanıyordu. Diğerlerinden tek farkı; bedenimde acımasızca kendi yüreğimi yakıyordum. Herkes kendisine umut yollarında sevda çiçekleri ekerken, ben yüreğimi törpülüyordum yanık ağıtlarda. Yalnızlıklarda kendimi öldür...üp umutlara gebe kalıyordum her sabah. Şafak ağarmadan bir bilinmezliğe yürüyordum ayaklarımı su birikintilerine çarpa çarpa. Tükettim umutlarımı yalnızlığın dar sokaklarında.
Kadere aslında hesap sormaya hiç gerek yok
yapılan herşey,gerçekleşen herşey insanın kendi iradesiyle
gerçekleşiyor...kendi iraden dışında gerçekleşirse;Kadere hesap sormaya
hiç gerek yok değmez ...
İşte böyle... Hem sen hem ben ket vurmuş olduk daha fazlasına... hayır
aksini de iddia etmiyorum şuan, seni hâlâ
aynı tonda seviyorum. Nasıl mıyım? Ne yaparsın işte, sana dair
hatıralardan geçinip gidiyorum!Gitmek, her aşkta farz oldu ya ona
yanıyorum!....
Neden bitti biliyor musun?inanmaya gücüm kalmadığı için bitti.açtığın yasalar daha geçmediği için bitti. ne olursa olsun senden vazgeçmem sandığın için bitti.zerre değişmeyeceğini bildiğim için bitti.seni seviyorum dediğin ama sevdiğinin uğruna hiçbirşey yapmayacağını gördüğüm için bitti. Bitti zor oldu ama bitti...