Güzel bir gün, doğuşundan bellidir.. Nasıl mı? Güneş; solundan kalkmamış, akşam yıldızlarla da savaşmamıştır. Solgun sarı değildir rengi... Güleryüzlü bir insan gibi sıcacıktır. Parlar tüm albenisiyle..

Kendini; teninde, evinde ve içinde hissettiren güneş, vakti zamanı geldiğinde de aniden çeker sıcağını üzerimizden.. Değişim başlar, iklimler el değiştirir.

Bize en başta öğretilen, uzatılan elin hiçbir zaman boşta bırakılmaması değil miydi? Uzak diyarlardan gelen misafirimiz kış, her ne kadar sert mizaçlı olsa da onu da buyur edeceğiz. Elimizi değil kucağımızı açacağız ona.. Şükür bu kışa da eriştik diyeceğiz.

Açık semalardan esen rüzgar; şimdilik fısıldadığını yakında gürleyeceğini haber veriyor. Hatta, kısa bir süre sonra ise “yağmur, çamur, kar, tipi, dolu tüm akrabalarımla sizlerleyim” diyor.

Bugün soğuktan ürperen bedenim, beni kışlıklarımızı kaldırdığım bazaya götürdü. İnsanoğlu nasıl da ısıya göre düzenini sağlıyor ..Aslında şaşırmamak gerek. Daha doğduğumuz gün çetin şartlara uyumu da öğreniveriyoruz. Sıcacık, el ense yaptığımız anne karnından ayrılmamızla birlikte yaşamla mücadele de başlıyor hemen…

Malum, ayrılıklar sevenlerin yüreğini titretir. Yazın vedası, kışa merhaba demektir aslında.. Her son yeni bir başlangıç diyenler ne kadar da doğru söylemişler.

Nöbet değişimi başladı artık.. Doğayı gelin gibi süsleyecek kar, pencereye vuran yağmur ruhumuza nekadar güzel etkilerde bulunsa da, imkansızlıklar içinde yaşayanlar, başını sokacak evi olmayanlar için kış çile mevsimidir.

Kışın soğuğu hem teni hem cebi yakar. Hali vakti yerinde olan yani sırtı sağlam, karnı tok olan için hiçbir şey fark etmez. En üst seviyede yanan kombisinde kış mevsiminde bile yazı yaşar. Gariplerin Allah yardımcısı olsun.

Aysel AKSÜMER